Themasessie 31 mei 2023 door Franca Warmenhoven

“Ours is not the task of fixing the entire world all at once,
but of stretching out to mend the part of the world that is within our reach.
Any small, calm thing that one soul can do to help another soul, to assist some portion of this poor suffering world, will help immensely.
It is not given to us to know which acts or by whom, will cause the critical mass to tip toward an enduring good.

~ Clarissa Pinkola Estes ~

Je kunt hier naar de meditatie van Franca

Themasessie 5 april 2023 door Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob

Themasessie 4 januari 2023, begeleid door Henry

Je kunt hier naar de meditatie van Henry luisteren

Themasessie 28 december 2022, begeleid door Franca

Je kunt hier de themasessie beluisteren.

2022 loopt langzaam op z'n eind en het nieuwe jaar komt in zicht.
Waar hoop jij op voor 2023?

We hopen op van alles. Maar wat is dat eigenlijk, die hoop?
Wat betekent het als we 'hoop' hebben?
En is het iets dat gewoon komt aanwaaien? Heb je er invloed op?

We onderzoeken het thema hoop. Waar zouden we hoop voor willen hebben? En wat betekent het om hoop te cultiveren? En hoe doe je dat dan?

In deze themasessie hebben we vooruitgeblikt naar 2023 en stilgestaan bij waar wij op hopen voor 2023. Vervolgens hebben we stilgestaan bij wat dat eigenlijk is: ‘hoop’.

Joanna Macy heeft een tijd geleden het woord ‘actieve hoop’ geïntroduceerd als het gaat om de wereldwijde crises die gaande zijn rond het klimaat (Active Hope Revised: How to Face the Mess We’re in with Unexpected Resilience and Creative Power) maar ook rond ongelijkheid in de wereld. Juist op dit vlak kan het woord ‘hoop’ soms heel klein voelen. Want als je kijkt naar de wereld en aspecten zoals ‘schoon drinkwater’, een leefbaar klimaat, voldoende voedsel om de wereld te voeden, sociale gelijkheid, biodiversiteit op aarde, enzovoort, dan zakt de moed je misschien in de schoenen en voelt hoop soms als iets dat een beetje ‘naief’ is.
Daarnaast wil je er misschien zelf ook niet zo graag naar kijken omdat het ongemakkelijk voelt. En als je er wel bij stil wilt staan vinden mensen om je heen je ofwel een zwartkijker als je de problemen van de wereld naar voren brengt, of naïef als je hoop hebt voor een betere toekomst.

Als je kijkt naar hoe Joanna Macy hoop definieert dan beschrijft zij twee verschillende betekenissen:
De eerste is hoop waarbij de uitkomst waar je op hoopt redelijkerwijs zou kunnen gebeuren. En als je het gevoel hebt dat iets buiten je bereik ligt, dat het niet gaat gebeuren, en dat je er weinig invloed op hebt, dan kun je er ook maar beter niet op hopen. Hoop is in die zin een meer passief proces. Het is er of het is er niet en dat hangt zo’n beetje af van de kans dat dat waar je op hoopt ook daadwerkelijk gaat gebeuren.

De tweede betekenis van hoop, dat wat Joanna Macy actieve hoop noemt, heeft meer te maken met verlangen. Wat zou je graag willen dat er zou gebeuren? Dit is het startpunt waarin je een richting kiest en een verschil maakt, hoe klein ook. Deze actieve hoop wacht niet tot iets vanzelf gaat gebeuren, maar maakt dat je actief deelnemer wordt in het proces van het teweegbrengen van dat waar je op hoopt (of naar verlangt).

Actieve hoop is een oefening. Het is eerder iets dat je doet dan iets dat je hebt.
Het is een proces dat 3 stappen heeft:
1.     Een helder zien van de realiteit
2.     Bepalen wat het is waar we op hopen in de vorm van een richting die we op willen groeien of in lijn met de waarden waar we voor staan.
3.     Stappen zetten om onszelf of de situatie in die richting te bewegen.

Actieve hoop heeft ook niet nodig dat we optimistisch zijn over de uitkomst. Zelfs als we ons hopeloos voelen kunnen we actieve hoop beoefenen. Het belangrijkste hier is onze intentie en onze richting bepalen. We houden ons dus niet bezig met dingen als ‘haalbaarheid’ en laten daar ook niet onze acties vanaf hangen.
 
“Ours is not the task of fixing the entire world all at once, but of stretching out to mend the part of the world that is within our reach. Any small, calm thing that one soul can do to help another soul, to assist some portion of this poor suffering world, will help immensely. It is not given to us to know which acts or by whom, will cause the critical mass to tip toward an enduring good.
~ Clarissa Pinkola Estes ~

Hierna heeft Franca een oefening begeleid die als onderwerp de klimaatcrisis heeft, maar met een uitnodiging om een ander onderwerp van hoop te kiezen als dat passender voelt.
De drie stappen van actieve hoop werden doorlopen en aan het einde van de oefening werd uitgenodigd om een concrete stap te nemen om de kant op te bewegen van je intentie of je hoop waarbij een tekst van David Whyte gedeeld werd:
 
It is always hard to believe that the courageous step is so close to us, that it is closer than we ever could imagine, that in fact, we already know what it is, and that the step is simpler, more radical than we had thought: which is why we so often prefer the story to be more elaborate, our identities clouded by fear, the horizon safely in the distance, the essay longer than it needs to be and the answer safely in the realm of impossibility…’
 ~ David Whyte from Beginning ~

Themasessie 21 december 2022, begeleid door Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 14 december 2022, begeleid door Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 30 november 2022 begeleid door Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 23 november 2022, begeleid door Franca
 
Je kunt hier naar de meditatie luisteren

‘Ours is not the task of fixing the entire world all at once, but of stretching out to mend the part of the world that is within our reach. Any small, calm thing that one soul can do to help another soul, to assist some portion of this poor suffering world, will help immensely. It is not given to us to know which acts or by whom, will cause the critical mass to tip toward an enduring good.’
 
~ Clarissa Pinkola Estes ~
 

Velen van ons maken zich ernstig zorgen over de klimaatcrisis waarin we verkeren. We gaan een onzekere toekomst tegemoet waarin wijzelf en de volgende generaties veranderingen in onze manier van leven zullen doormaken die we nu niet goed kunnen overzien.

Misschien dat jij je dit ook realiseert en toch kan het lijken alsof je leven min of meer ongestoord doorgaat. We leven vaak ‘langs’ dit besef en we handelen ook lang niet altijd in lijn met het besef van de klimaatcrisis. We hebben het druk met onze alledaagse persoonlijke beslommeringen. Het is wonderlijk hoe de meesten van ons, ondanks de urgente roep van wetenschappers, geen grote veranderingen maken in onze manier van leven. Soms worden we zelfs wat vermoeid van al dat negatieve gepraat over het klimaat terwijl we ook gewoon van een zonnige novembermaand kunnen genieten…

Misschien komt dit omdat ons besef van tijd over het algemeen zeer beperkt is. We vinden het vaak al moeilijk om de ontwikkelingen in ons eigen leven te overzien. Maar hoe beperkter de ‘timescape’ waarvan we ons bewust zijn, hoe minder we onze verantwoordelijkheid kunnen nemen voor de gevolgen van ons handelen vandaag.

De klimaatcrisis vraagt eigenlijk van ons dat we, ook in onze dagelijkse activiteiten, aan ‘tijdreizen’ doen.
In de thema-avond van vanavond doen we een poging om ons bewustzijn rond de klimaatcrisis te vergroten door ‘in de tijd te reizen’.

Na een meditatieoefening die Franca zal begeleiden hebben we een groepsuitwisseling. En uiteraard eindigt onze reis niet in de toekomst maar ‘in het hier en nu’ waarin we stilstaan hoe we ons steentje bij kunnen dragen in ons alledaagse leven, voor onszelf en volgende generaties.

Themasessie 16 november 2022, begeleid door Rob
 
Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie begeleid door Rob op 9 november 2022.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 16 oktober 2022 20.00 uur, begeleid door Rob
 
Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie op 19 oktober 2022 om 20.00 uur, begeleid door Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 5 oktober 2022 begeleid door Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

'Protecting the flame'

Themasessie 5 oktober 2022 om 20.00 uur, begeleid door Rob

"In that moment I felt as if that small flame, that represents the essence of the human spirit, completely depends on people like us who receive it, protect it, and then pass it on to the next generation. When Beuys ended his speech with that line — Protect the Flame! — I felt as if I too had just received the flame, perhaps in a similar way as he did many years earlier. Protect the flame is quite different from, say, carrying or waving a torch. What I saw with my inner eye looked more like a candle: you hold the candle in one hand, and you protect the flame with the other — by holding it very close to your heart.

And that may well be what is necessary today. Because our planetary emergency is already so fragile, each of us needs to hold and protect the flame by holding it close to our heart."

Protecting the flame
Circles of radical Presence in Times of Collapse
Otto Scharmer 2022

Themasessie 21 september 2022, begeleid door Rob.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 14 september 2022, begeleid door Rob.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

De themasessie van 31 augustus om 20.00 uur wordt begeleid door Beja.

Beja: "Het is mijn diepste overtuiging dat we allemaal een stralende, zonnige, warme en liefdevolle kern hebben in onszelf. Helaas, door omstandigheden en moeilijkheden, door opvoeding en cultuur wordt deze stralende kern gewoonlijk in kleine of grote mate ingekapseld en verliezen we het contact ermee.

In deze meditatie nodigt Beja je uit om (meer) contact te maken met die stralende bron in jezelf."

We luisteren en kijken naar het liedje “I Am Light” van India Arie.

Beja Pingnet

* I Am Light - India Arie: https://www.youtube.com/watch?v=ism8dBjxKvc

De themasessie 24 augustus om 20.00 uur wordt begeleid door Beja.

'Angst'

We moeten angst volgen om te overleven.
We moeten angst overwinnen om te leven.

Deze uitspraak hoorde Beja in een podcast met Bram Vervliet, Prof Psychologie aan de KUL (Katholieke Universiteit Leuven).
In de meditatie nodigt ze uit om stil te staan bij angst, ons bang-zijn, en hoe we ermee omgaan.

Na de meditatie geeft Beja een korte toelichting over deze uitspraak.

Welkom allemaal.
Beja

De themasessie vanavond 17 augustus "Impressies"
 
Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie 10 augustus 'Ons werk in de wereld'

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Je kunt hier naar de meditatie (The Theater of the Spiritual) van Franca afgelopen maandag luisteren

Themasessie woensdagavond 27 juli om 20.00 uur met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Als mens is het onmogelijk om te leven zonder geraakt, gebroken en soms volledig uit balans te zijn door de intensiteit van het leven. We kennen allemaal kleine, grotere en soms overweldigende trauma’s die, hoewel ze onderdeel zijn van onze geschiedenis, op onverwachte manier en momenten in het huidige moment een rol spelen in onze ervaring.
Vanavond staan we stil bij hoe we zachtheid kunnen brengen naar onze persoonlijke ervaring van trauma maar ook naar de collectieve trauma’s van de wereld.

Franca

Themasessie woensdagavond 20 juli om 20.00 uur met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie woensdagavond 6 juli om 20.00 uur met Kristel De Block

Op 13 juli 2022 bereikte ons het verdrietige en volledig onverwachte bericht dat een van onze begeleiders van de retraite, Kristel De Block, is overleden. Het nieuws is nog heel vers en we zijn allemaal erg verdrietig.

‘Het meest belangrijke in dit bestaan voor mij is jezelf kunnen en mogen zijn,
je talenten mogen ontdekken, het uiten hoe je bent, zoals je bent!
Ik ben zelf een laatbloeier maar daardoor eens zo dankbaar
dat ik dit alles en vooral mezelf toch nog mocht en mag ontdekken.’

Kristel De Block

Je kunt hier naar de meditatie van Kristel luisteren

Themasessie woensdagavond 29 juni met Yvette van der Slik

"Mindful we"

Je kunt hier naar de meditatie van Yvette luisteren

Themasessie woensdagavond 29 juni om 19.30 uur met Rob Vincken

'Spiral dynamics' is een model dat bewustzijnsontwikkeling beschrijft, op zowel persoonlijk als collectief niveau.
Mindfulness is sterk verbonden aan de huidige evolutionaire ontwikkelingen.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdag 15 juni 2022 themasessie Van ‘mindful me’ naar ‘mindful we’ met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie woensdagavond 8 juni om 19.30 uur met Kristel de Block

Je kunt hier de meditatie met Kristel terugluisteren

Vorige week vertelde ik mijn ochtendritueel: het trekken van een soulprent en boeddhistische spreuk en las ik enkele gedichten voor die ontstonden na het overdenken van deze wijsheden.

Vandaag doen we samen zo'n (avond!)ritueel, gaan we hier rond mediteren en nadien elk onze eigen gedachten en/of gedichten neerschrijven. Wie wenst kan het nadien ook delen.

Graag tot vanavond!
Kristel

Je kan me contacteren via deze link en de gedichten met bijhorende prenten van de eerste sessie nog nalezen: Mindful gedichten | Het Bezenhof Herbronning

Themasessie woensdagavond 1 juni om 19.30 uur met Kristel de Block

Je kunt hier de meditatie met Kristel terugluisteren

"Wie in de ochtend al eens een meditatiesessie met mij mee volgt die weet dat ik een ritueel heb waarmee ik mijn dag start: het lezen van een Boeddhistische wijsheid of spreuk die ik dan vervolgens als rode draad meeneem tijdens mijn/onze meditatie.

Deze avond neem ik jullie graag mee op reis naar mijn innerlijke wereld van ‘mindful’ gedachten die voortvloeiden uit deze wijsheden en die ik via mediteren, overpeinzen, leven,... herwerkt heb tot ‘mindful gedichten’.  

Welkom vanavond op deze poëtische sessie!
Kristel

Themasessie woensdagavond 25 mei om 19.30 uur met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie woensdagavond 18 mei om 19.30 uur met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Echte mindfulness mensen worden niet boos.
Of misschien zijn mindfulness en boosheid een goede combi.

Themasessie woensdagavond 11 mei om 19.30 uur met Beja Pingnet

Je kunt hier de meditatie met Beja terugluisteren

Ken jij ook iemand met wie je voortdurend in conflict ligt, met wie je regelmatig ruzie hebt ? Zoals vb. de baas, een collega, een buurvrouw of een familielid ?

In Mindfulness zeggen we gemakkelijk: “een gedachte is geen feit; het is een gebeurtenis in je geest”.

In deze meditatie nodig ik je uit om te kijken naar de gedachten die je hebt over iemand met wie je makkelijk een conflict hebt. Wat zou er gebeuren als je die gedachten verandert ?
We gaan op onderzoek.

Welkom.

Beja

Themasessie woensdagavond 4 mei met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Themasessie woensdagavond 27 april om 19.30 uur met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

'Happiness cannot be found through great effort en willpower, but is already here, right now, in relaxation and letting go'

~ Lama Gendun Rinpoche ~

Op deze feestdag (Koningsdag in Nederland) begeleidt Franca vanavond een oefening in het ervaren van vreugde en volheid. We staan stil bij het belang van het ervaren van vreugde in een wereld die ook zo getekend is door lijden.

Themasessie woensdagavond 20 april om 19.30 uur met Marieke Delannoy

Je kunt hier naar de meditatie van Marieke luisteren

Dit thema raakt mij vanuit het opmerken van “verliezen” van mijn grenzen op het moment dat iemand boos op me wordt/is. Ik word hierdoor ge-trigger-d en lijk dan niet meer goed te kunnen voelen waar mijn grens ligt. Waarschijnlijk schiet ik  dan in een stressreactie, en ik lijk dan ook ongemakkelijke gevoelens te onderdrukken.

Maar naast deze persoonlijke relatie met het thema, raakt het thema me ook op allerlei andere manieren, en maakt het me ook erg nieuwsgierig. De eigen grenzen overgaan, lijkt iets te zijn wat veel mensen kennen, zeker als het gaat om werk, of als er een onderliggend “goed willen doen” aanwezig is.

Anderzijds lijken veel mensen op andere vlakken dan wel weer goed hun grens aan te kunnen geven. Zo vind ik het ook interessant dat zoveel mensen ervoor kiezen om het nieuws niet meer te kijken omdat ze er te gevoelig voor zijn. En dan komt ook de vraag op of dit dan mogelijk een vorm van vermijding is.
En soms zie je dat je soms ook ver over je grenzen kan gaan voor een “goed doel” wat dan uiteindelijk ook weer energie geeft.

En zo komen we dan bij de vraag: Wat zijn grenzen eigenlijk? Het heeft te maken met goed voor jezelf zorgen in ieder geval. En 1 ding lijkt me zeker: grenzen aangeven doen we het beste in verbinding met onszelf, en ook in verbinding met anderen. Als we onze grens aangeven aan iemand anders, werkt dit het beste vanuit verbinding met die persoon (ipv vanuit verdediging/vermijding). En dit lijkt weer heel dicht te staan bij Mindfulness. We bewegen ernaar toe, en vanuit het ruimte geven kunnen we zien wat nodig is, op een vriendelijke manier voor onszelf en de ander.

Dus alles begint met het ruimte maken, en stilstaan bij jezelf, dus misschien ook bij momenten van overgangen (van 1 activiteit naar een volgende), of bij verplaatsen van plek naar plek. En dan bewuste keuzes maken… en bewust grenzen aangeven waar nodig...

Themasessie woensdagavond 13 april met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

Beja vertelt dat dit voor haar een uitdagend en spannend thema is. Haar motivatie om dit thema tóch te brengen, is dat onze wereld het zó hard nodig heeft: Liefde.

Nooit eerder was onze wereld zó liefdeloos; denk maar even aan Oekraïne-Rusland, de bootvluchtelingen, Afghanistan, Black-White, enz. Niet alleen op macroniveau maar ook op microniveau is er veel liefdeloosheid.
Beja denkt hierbij aan het basisboek Mindfulness van Jon Kabat-Zinn “Full Catastrophe Living”.

In de meditatie nodigt Beja je uit om stil te staan bij een lastige situatie, eerst in je persoonlijke leven en daarna ook in de wereld, naar slachtoffers én daders. Telkens met de vraag om Liefde te sturen (als je dit werkelijk wil) of om een wens uit te spreken, én te voelen wat dit met je doet. Ook daders hebben onze Liefde nodig.

Achteraf geeft Beja bijkomende uitleg; ze houdt van visualisaties en gebruikt het beeld van de Zon om verbinding te maken met de Bron van Licht en Liefde. Geven wordt dan doorgeven en delen wordt vermenigvuldigen; je kan jezelf dus nooit “leeg” geven.

Beja heeft de overtuiging dat iedereen, ook iedere dader, een kern van Liefde in zich heeft maar door wat je meemaakt, wordt die kern ingekapseld en gepantserd waardoor de buitenkant hard en liefdeloos wordt en de zachte binnenkant
onzichtbaar.

Er ontstaat een boeiend gesprek; sommigen vinden visualisaties moeilijk of hebben een eigen en ander tempo. Iemand deelt dat ze in het midden van de gruwel veel liefde kan zien (bomma en kleindochter) en dat ze meeleeft met de moeders van de
daders.
Iemand spreekt over de hoop dat deze gruweldaden de wereld in beweging brengen en leiden tot échte verandering.
Nog iemand vertelt dat hij zijn hart kon openen voor een persoonlijke situatie en daardoor ook voor de wereld; dit delen
deed deugd.

Dank allemaal voor je aanwezigheid en je inbreng.
Beja

Woensdagavond 30 maart themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 23 maart themasessie met Beja Pingnet

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

In “Liefde is het Antwoord” van Dr. G. Jampolsky en D. Cirincione wordt er ook gezegd dat we (onbewust) met onze rode knoppen te koop lopen zodat anderen erop zouden duwen, in de hoop dat onze oude kwetsuren helen.

Beja stelt hierbij 2 vragen:
    -  Lopen we écht met onze rode knoppen te koop zodat ze ingedrukt zouden worden ?
    -  Die rode knoppen of oude pijnpunten, kunnen die écht geheeld worden ?

In de meditatie nodigt Beja uit om een moeilijke situatie naar boven te laten komen, even stil te staan bij hoe makkelijk we een ander beschuldigen, en om dan de aandacht bij onszelf te brengen. We maken ruimte voor gevoelens en de onderliggende pijn en benoemen, in stilte, de rode knop of dat levensthema. Wie wil, kan een stapje verder gaan, en aandacht geven aan een vroegere pijn bij dit thema, misschien vanuit de kinderjaren. Beja nodigt uit om deze diepe pijn nu, als volwassene, met mateloze mildheid, onder ogen te zien, met de draagkracht van een volwassen vrouw/man.

Na de meditatie geeft Beja een antwoord op haar eigen vragen.
Neen, ik denk niet dat we met onze rode knoppen te koop lopen; volgens mij is een rode knop alleen een gevoelige plek waar we extra aandacht aan geven zodat ze dus ook makkelijker in beeld komt.

Neen, ik denk niet dat het mogelijk is om rode knoppen te helen. Ik denk dat rode knoppen altijd rode knoppen blijven, maar we wel kunnen leren om ze sneller te herkennen en er met mateloze mildheid mee om te gaan; dat is Mindfulness.

Minderwaardigheid, afwijzing en je genegeerd voelen, zijn rode knoppen die achteraf ter sprake kwamen.  Er kwam een interessante eigen mening: “Vanuit de gedachte of de verwachting dat we genegeerd worden, stellen we ons zó op dát we genegeerd worden; dus ja, we lopen met onze rode knoppen te koop”. Inderdaad, dat klopt ook; zo creëren we onze eigen realiteit.

Bedenkingen als “Rode knoppen zijn littekens die pijn doen bij elke weersverandering” en “There is a crack in everything and that is how the light gets in” (Leonard Cohen) gaven aanleiding tot een aangenaam gesprek.

Dankjewel allemaal voor jullie bijdrage.
Beja

En waarom mindfulness en verbinding hierbij absoluut noodzakelijk zijn.
Woensdagavond 16 maart themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 9 maart themasessie met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Let me fall, let me climb
There's a moment when fear and dream must collide
Someone I am is waiting for courage
The one I want
The one I will become will catch me
So let me fall if I must fall
I won't heed your warnings
I won't hear them
Let me fall if I fall
Through the phoenix may or may not rise
I will dance so freely
Holding on to no one
You can hold me only if you too will fall
Away from all these useless fears and chains
Someone I am is waiting for my courage
The one I want
The one I will become will catch me
So let me fall if I must fall
I won't heed your warnings
I won't hear
Let me fall if I fall
There's no reason to miss this one chance
This perfect moment
Just let me fall

Josh Groban

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Woensdagavond 2 maart 2022 themasessie met Henry Teitelbaum

Klik hier om de mediatie van Henry terug te luisteren

Woensdagavond 23 februari themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Je kunt hier naar de meditatie van David luisteren

Woensdagavond 16 februari themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 9 februari met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 2 februari met Marieke Delannoy

Je kunt hier naar de meditatie van Marieke luisteren
 
Balans gaat om evenwicht, maar het evenwicht waar tussen? Ik zie het beeld van een weegschaal voor me, waarin 2 tegenpolen in evenwicht zijn. We zoeken vaak naar evenwicht, maar dan kan het ook helpend zijn te kijken naar welke tegenpolen aanwezig zijn.  

Zo zijn er heel wat dualiteiten te benoemen die ons kunnen helpen te oriënteren en te begrijpen hoe we meer balans kunnen ervaren en harmonie kunnen vinden. Het helpt vaak om weer het midden te vinden in onszelf.

“Doen-Zijn” is de dualiteit die we kennen vanuit Mindfulness.

Maar er zijn nog veel meer dualiteiten te benoemen:

• Yin-Yang
• Vrouwelijk-mannelijk
• Rechts-links
• Zwaarte-lichtheid
• Ik-ander
• Geven-ontvangen
• Licht-Donker
• Zon-Maan
• Actief-passief
• Versnellen-vertragen
• Controle-Overgave

Marieke staat in de sessie stil bij de 4 dualiteit-thema’s uit het "Laban Bartenieff Movement System" die, voor haar persoonlijk, heel helpend zijn:

• Binnen-Buiten
• Inspanning-herstel
• Mobiliteit-Stabiliteit
• Functie-Expressie

Marieke: "Balans vinden is een levenslang proces wat nooit stopt. Het vraagt aandacht en bewustzijn. En Mindfulness is hier een soort rode draad, een basis in.

Woensdagavond 26 januari 2022 themasessie om 19.30 uur met Jan Hin

Je kunt hier naar de meditatie van Jan luisteren

Ik vond het een kwetsbaar thema om naar voren te brengen omdat dit thema nog regelmatig in mijn leven een rol speelt. Ik kan daar dan van alles bij voelen en voor mij blijft het nog steeds een kunst om daar helemaal bij te blijven en dat niet te veroordelen.

Ik weet rationeel dat het niet nodig is om me zo te voelen en toch voel ik het als iets wat mij fysiek overkomt middels spanning en gaan zweten. Ik merkte door daar woorden aan te geven er iets gebeurd met mijn angst. Ik had graag in een breakout room gezeten om daar van anderen nog meer over te horen. Tegelijkertijd bleek na afloop dat het zo’n herkenbaar thema is waar misschien wel veel te weinig over
gedeeld wordt.
Mijn criticus vond dat er geen ruimte was geweest voor de dromen, wie weet…..

Jan

Woensdagavond 19 januari, themasessie met Rob Vincken.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 12 januari 2022 met Mark Franck

Je kunt hier naar de meditatie van Mark luisteren

Het kan zo ontzettend spannend zijn om jezelf vragen te stellen. En juist daarom kan het waardevol zijn. Om juist die stip aan de horizon te verbeelden, om doelen te stellen, om richting te bepalen en om je uit te drukken.

Dit proces vraagt om kwetsbaarheid en vertrouwen. Ongemak, onzekerheid of angst kunnen erkennen, maar je er niet door laten meevoeren.  

Stel, 2022 wordt jou perfecte jaar; wat gaat er dan zeker gebeuren?

Welke dingen kun je nu toch wel écht loslaten in 2022 (en misschien ook wel in 2021...)
Welke mensen zijn je steun en toeverlaat als het moeilijk wordt?
Tegen welke dingen ga je nee zeggen in 2022?
Waar ben je moedig genoeg voor in 2022?
Waar durf je je kwetsbaar op te stellen?
Welke banden wil je zéker aanhalen in 2022; en wat heb je daar voor nodig?
Wat ga je elke morgen (of met enige regelmaat) elke ochtend doen om goed voor jezelf te zorgen?

Punchvraag: wanneer ben jij tevreden als jij eind 2022 weer onder kerstboom zit?

Schrijf het op, hang het op de deur van je WC of keukenkastje.
Praat er over, durf je te delen, vlieg koninklijk uit de bocht, want daar leren we ontzettend veel van.

En lach ..... lach om jezelf, gun jezelf de ruimte.

Zelfherinnering is nodig om jezelf te spiegelen van tijd tot tijd.

Wellicht is het een idee om elke 3 maanden nog eens een thema avond hieraan te wijden om te kijken/voelen hoe het gaat met jouw 'perfecte' 2022
Het gehele document is gratis te downloaden via https://yearcompass.com en je kunt natuurlijk een donatie doen.

Liefs Mark

Woensdagavond 5 januari 2022 met Mark Franck

Je kunt hier naar de meditatie van Mark luisteren
 
Rond de jaarwisseling is een uitstekende tijd voor reflectie. Om stil te staan bij alle indrukken en keuzes die zich voordeden.
Hoe meer wij onszelf leren kennen, des te makkelijker wordt het om richting te kiezen in ons leven.
 
Terug kijkend op het afgelopen jaar hebben we gezamenlijk en ieder voor zich een aantal vragen beantwoord die lijden tot introspectie.
Dat wat opgeroepen wordt bij elke vraag komt vaak vanuit een gevoel of een dieper weten en zonder cognities of analy-'zeuren'.

• Waren er belangrijke gebeurtenissen in 2021 binnen de domeinen: familie/privé, gezondheid/fysiek en spiritualiteit?
• Waar ben je het meeste trots op wat gebeurd is in 2021?
• Welke personen hebben jou beïnvloed, en welke mensen heb jij beïnvloed?
• Waar ben je dankbaar voor?
• En ..... vergeving.
  Zijn er stukken die om vergeving vragen? Stukken vanuit je zelf jegens iemand anders of je omgeving vanwege verdriet of boosheid?
  Kortom zijn er stukken die je (geleidelijk) kunt accepteren?
• En als punchline: hoe zou de titel van het boek heten, als jouw ghostwriter een boek zou schrijven over jou leven anno 2021?

Het gehele document voor reflectie is gratis te downloaden in jou favoriete taal via https://yearcompass.com

GEDICHT
Marieke deelde maandagavond in de meditatie het prachtige gedicht van John O’Donohue.
Beannacht
A Blessing for the New Year

[Note: "Beannacht" is the Gaelic word for "blessing." A "currach" is a large boat used on the west coast of Ireland.]

“On the day when
The weight deadens
On your shoulders
And you stumble,
May the clay dance
To balance you.

And when your eyes
Freeze behind
The grey window
And the ghost of loss
Gets in to you,
May a flock of colours,
Indigo, red, green,
And azure blue,
Come to awaken in you
A meadow of delight.

When the canvas frays
In the currach of thought
And a stain of ocean
Blackens beneath you,
May there come across the waters
A path of yellow moonlight
To bring you safely home.

May the nourishment of the earth be yours,
May the clarity of light be yours,
May the fluency of the ocean be yours,
May the protection of the ancestors be yours.

And so may a slow
Wind work these words
Of love around you,
An invisible cloak
To mind your life.”

~ By John O’Donohue ~

Zegenwens
Vrij vertaald door Marieke Delannoy
 
Op de dag dat al het gewicht van de wereld op je schouders rust, en je struikelt,
Dat dan de klei mag dansen, en jou zo in balans houden.
En als je ogen bevriezen achter het grijze raam, en de herinnering aan verlies je overweldigt,

Dat dan een zwerm aan kleuren, paars, rood, groen en azuurblauw, een veld van vreugde in jou wakker maakt.
Als het canvas ontrafelt in de boot die jouw gedachten draagt,
en een vlek van oceaan zwart kleurt onder jou;

Dat er dan over deze wateren een pad van geel maanlicht mag vormen, wat jou veilig thuisbrengt.
Dat je de voeding van de aarde mag ervaren,
Dat je de helderheid van het licht mag ervaren,
Dat je de stroming van de oceaan mag ervaren,
Dat je de bescherming mag ervaren van diegenen die jou zijn voorgegaan.

En zo mag een zachte bries deze woorden van liefde om jou heen wikkelen,
Als een onzichtbare mantel die jouw leven aandacht geeft.

'Protecting the flame'

Themasessie 5 oktober 2022 om 20.00 uur, begeleid door Rob

"In that moment I felt as if that small flame, that represents the essence of the human spirit, completely depends on people like us who receive it, protect it, and then pass it on to the next generation. When Beuys ended his speech with that line — Protect the Flame! — I felt as if I too had just received the flame, perhaps in a similar way as he did many years earlier. Protect the flame is quite different from, say, carrying or waving a torch. What I saw with my inner eye looked more like a candle: you hold the candle in one hand, and you protect the flame with the other — by holding it very close to your heart.

And that may well be what is necessary today. Because our planetary emergency is already so fragile, each of us needs to hold and protect the flame by holding it close to our heart."

Protecting the flame
Circles of radical Presence in Times of Collapse
Otto Scharmer 2022

Woensdagavond 29 december 2021 met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Franca nodigde ons, met behulp van enkele schrijfoefeningen, uit via onze intuïtie contact te maken met een ruimer perspectief om van daaruit te reflecteren op een aantal vragen.

Hoe kunnen we ons bewust zijn van wat wij meenemen uit het oude jaar (of van nog langer geleden), wat misschien nog niet ‘af’ is of juist dierbare herinneringen die ons helpen te beseffen wat voor ons de moeite waard is?
Waar staan wij nu en hoe kunnen we ons openen voor het nieuwe jaar en de mogelijkheden die het brengt.

Franca deelde het gedicht "Beginning" van David Whyte

BEGINNING

well or beginning poorly, what is important is simply to begin, but the ability to make a good beginning is also an art form, beginning well involves a clearing away of the crass, the irrelevant and the complicated to find the beautiful, often hidden lineaments of the essential and the necessary.
Beginning is difficult, and our procrastination is a fine, ever-present measure of our reluctance to take that first close-in, courageous step in reclaiming our happiness.

Perhaps, because taking a new step always leads to a kind of radical internal simplification, where, suddenly, very large parts of us, parts of us we have kept gainfully employed for years, parts of us still rehearsing the old complicated story, are suddenly out of a job.

There occurs in effect, a form of internal corporate downsizing, where the parts of us too afraid to participate or having nothing now to offer, are let go, with all of the accompanying death-like trauma, and where the very last fight occurs, a rear guard disbelief that this new, less complicated self, and this very simple step, is all that is needed for the new possibilities ahead.

It is always hard to believe that the courageous step is so close to us, that it is closer than we ever could imagine, that in fact, we already know what it is, and that the step is simpler, more radical than we had thought: which is why we so often prefer the story to be more elaborate, our identities clouded by fear, the horizon safely in the distance, the essay longer than it needs to be and the answer safely in the realm of impossibility...

A Poem by David Whyte
January 2, 2020

Woensdagavond 22 december, met Beja Pingnet

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

Kerstmis is het feest van Vrede; we luisteren naar “This is Christmas” van John Lennon.
Na een korte introductie nodigt Beja je uit om in de meditatie Innerlijke Vrede te ervaren óf om het je voor te stellen. Ook als je dit niet voelt of ervaart, blijft de uitnodiging om daar vriendelijk en liefdevol mee om te gaan.

Beja vraagt, voor wie dat wil, om even stil te staan bij de vraag: “Wat haalt mij uit mijn Innerlijke Vrede?”. Ook dan, kan je je realiseren dat je daar niet alleen mee bent, én daar vriendelijk mee omgaan. We sluiten de meditatie af met een wens van Innerlijke Vrede aan onszelf, onze dierbaren, een bevolkingsgroep en/of de hele wereld, vooral dan in deze kerstperiode.

Na de meditatie vertelt Beja een anekdote uit haar eigen leven: ze heeft vroeger praat­groepen begeleid en elke week werden daar de basisprincipes voorgelezen. Eén van de principes was:

“We kunnen ervoor kiezen van binnen vredig te zijn, wat er ook maar buiten ons gebeurt”.

Toen Beja deze uitspraak voor de eerste keer hoorde, zo’n 30 jaar geleden, dacht ze: “bij mij werkt het omge­keerd; ik kan van binnen heel onrustig zijn, ook als het buiten stil en vredig is”.

Mede dankzij meditatie is Innerlijke Vrede voor haar dichterbij gekomen.
Dank voor jullie aanwezigheid en voor de aangename reacties in de chat.

We wensen elkaar uitgebreid een aangename en vredevolle Kerst.

Beja

Woensdagavond 15 december 2021 met Rob Vincken.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 8 december met Franca Warmenhoven.

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Vorige week sprak Franca over Aikido en hoe aikido samenhangt met mindfulness.

In beide 'kunsten' gaat het om ontmoeten wat er is.
Aikido staat voor;

• Ai, harmonie
• Ki, energie en
• Do, de weg of het levenspad.

Er zijn twee belangrijke principes binnen aikido:
Enerzijds het bewaren van je centrum.
Een gegrondheid of stevigheid ervaren.
En daarnaast ook een openheid om te ontmoeten wat er is, om mee te kunnen stromen met alles wat er op je af komt, zonder overweldigd te raken, zonder te veel uit balans te raken, maar zelf ook bijdragen aan de richting van de stroom.

Als je zelf gaat bijdragen aan die stroom is het niet het kleine 'ik' dat richting geeft, maar eigenlijk de verbinding met het universum. Zo helpt aikido in een intieme ontmoeting, met mijzelf, met de ander en met de wereld.

Franca deelde onderstaande quote van Morihei Ueshiba.

In true budo there is no enemy or opponent.
True budo is to become one with the universe, not train to become powerful or to throw down some opponent.

Rather we train in hopes of being of some use, however small our role may be,
in the task of bringing peace to mankind around the world.

~ Morihei Ueshiba ~

Woensdagavond 1 december om 19.30 u. themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 24 november om 19.30 u. themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 17 november om 19.30 u. themasessie met Rob Vincken
 
Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 10 november themasessie met Jan Hin

Je kunt hier naar de meditatie van Jan luisteren

Ik heb de deelnemers meegenomen in hoe keuzes te maken.
Dat stilstaan, tijd nemen vaak leidt tot  betere keuzes, meer kloppende keuzes.
Het zijn minder keuzes die vanuit het hoofd gemaakt worden, maar meer van binnen uit die helemaal kloppen.
Deze keuzes geven daardoor vaak ook meer een gevoel van rust.  

Achteraf bezien kan ik me voorstellen dat het leek alsof ik het met name had over het maken van grote keuzes.
Voor mij is het stilstaan bij keuzes vaak ook zo van belang bij veel kleinere keuzes.
Deze worden veel sneller op de automatische piloot genomen en juist dan kan het zo fijn zijn om even stil te staan.

Leef je dag zonder intentie, plan, of neem je even de tijd om stil te staan bij hoe je de dag wil invullen.
Het was fijn om er bij stil te staan.

Woensdagavond 3 november themasessie met Henry Teitelbaum

Je kunt hier naar de meditatie van Henry luisteren

We zijn als mens voornamelijk een oplossings-dier. Over de millennia heen zijn we zo geëvolueerd: we hebben de vaardigheid ontwikkeld om oplossingen te vinden voor situaties waar we ons in bevinden. Dat vergt de capaciteit om een paar stappen achteruit te nemen. Om de situatie, wat deze ook is, vanuit helicopter-perspectief te aanschouwen. Om vooruit te denken, veronderstellingen maken over wat er waarschijnlijk gaat gebeuren, vanuit ervaring en denkvermogen.

Maar we hebben ook nog een ander, ouder, basaler, meer primair systeem: het puur reactieve deel van ons zenuwstelsel. Dat deel dat vliegensvlug reageert, door te vechten, te vluchten of te bevriezen. Dit wordt het FFF-systeem genoemd: Fight Flight Freeze.

Als mens zitten we gekneld tussen deze 2 systemen. Alleen is het ouder systeem véél sneller, véél krachtiger, en véél beter ontwikkeld. En dus grijpen we onbewust veel sneller naar dàt systeem: we gaan vechten. We gaan in de weerstand. Of we proberen ons uit te voeten te maken. Liefst zo snel mogelijk. Liefst nù.

De moeilijkheid hier is dat, wanneer het gaat om interne moeilijkheden, er geen mogelijkheid is om ofwel te vechten ofwel te vluchten. Je kan niet van jezelf vluchten, je kan niet écht tegen jezelf vechten.
Maar het vecht-vlucht-vries instinct is héél sterk.

Meditatie bestaat erin dat je jezelf traint, je jezelf aanleert om te vertragen. Het hele FFF-systeem werkt versnellend. Het accelereert onze reacties, ons denken, onze hartslag. Het focust de aandacht op dat éne probleem.
Het is net zoals wanneer je door de stad fietst, en jouw fiets komt in de tramrails terecht. Op dat moment neemt het FFF het over. Het ervaart dit gekneld zijn in de tramrails als een gevaar. En het wil er nù uit geraken. NÙ! Verkramping. Plots remmen. Actie! Resultaat: meestal val je …

Op dat ogenblik zou het veel meer van pas komen om rustig te vertragen, tot stilstand komen, van je fiets stappen, de fiets uit die rails tillen, er terug op komen zitten, en verder op je weg gaan. Alleen zit je nu in dat FFF-modus. Het vergt enige rust, kalmte, ervaring en stabiliteit om niet in te gaan op de sterke instinct dat jou wil doen ACTIE ondernemen.

Dàt is net wat we met meditatie leren: herkennen dat we in die FFF (de figuurlijke tramrails) zijn terechtgekomen. Herinneren dat die FFF hier, in déze situatie, niet fit for purpose is.

We leren onszelf letterlijk aan, om het gevecht te staken. Om niet te vechten. We ontwikkelen die fijngevoeligheid, die de fysieke signalen van FFF héél vroeg opmerkt (verhoogde hartslag, spanning in kaken-schouders-keel-…, vernauwing van de aandacht, hyper-focus, …) om sneller te kunnen ingrijpen om net niet in de valkuil te trappen. De valkuil van het meegesleurd worden in FFF.

In de Tibetaanse traditie is daar een term voor: Shenpa. De kwaliteit van het aan de haak geslagen zijn. Zoals een vis die aan de haak geslagen wordt, en die instinctief begint te spartelen, te vechten, te worstelen, die alles doet om zich van die haak te bevrijden. En die, door dat vechten, de haak nòg dieper zet. Pema Chödrön heeft hier een prachtig artikel over geschreven.

Mediteren, de activiteit van het vertragen, het kijken, het observeren, het verfijnen en openen van onze aandacht, heeft o.a. als intentie om net te merken én te beseffen dat we “hooked” zijn. En dat er überhaupt een andere mogelijkheid bestaat dan te vechten-vluchten-bevriezen.
Daarom ook dat we zo sterk de nadruk leggen op mildheid. Vriendelijkheid. Verwelkoming. Uitnodigend zijn.

Niet elke situatie waar we ons in bevinden, hoeft een probleem te zijn op zoek naar een oplossing.

Woensdagavond 27 oktober themasessie met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren
 
'Een filosoof is niet gewoon iemand die nieuwsgierig is naar waarheid,
maar iemand die het zien van de waarheid lief heeft.'
~ Plato ~

Franca neemt ons mee in deze themasessie aan de hand van een aantal vragen:
Wat betekent waarheid, echtheid of realiteit voor jou?
En, weten we überhaupt wat 'waarheid' is? Of zelfs maar wie we zelf zijn?

Ze vertelt hoe ze verschillende visies op de mens onderzoekt en de waarde voor haar dit uit te kunnen wisseling met anderen.
Dit onderzoek geeft mij de mogelijkheid ‘het bewonen van mijn vragen’ kader, brandstof en richting te geven. Misschien helpt het mij om niet alleen de vragen te bewonen, maar ook af en toe in de antwoorden te leven...
Plato raakt andere 'dimensies van zijn’ zo vertelt Franca.
Bij het lezen van een stuk van de Politeia van Plato werd ik geraakt door de metafoor van de grot. (Plato, 2003).

Ik kende de metafoor van de grot met de geketende mensen die niets anders kunnen zien dan de schaduwen op de muur die zij als de werkelijkheid beschouwen. En hoe er zich buiten de grot een volledig andere, veel meer omvattender werkelijkheid bevindt.

De metafoor heeft voor mij nu meer diepte gekregen, ook door de gesprekken met anderen. Bijvoorbeeld hoe er twee momenten kunnen zijn waarin je ‘verblind’ kunt zijn voor de werkelijkheid: Enerzijds het moment dat je vanuit de vastgeketende positie in de grot iets gaat ervaren van het vuur achter je (of ín je... ☺) of van de alles verlichtende zon in de wereld.

Er kan dan makkelijk angst en twijfel opkomen omdat de duisternis van de grot vertrouwder voelt dan het licht. Maar anderzijds ook als je vanuit het licht, boven de grond weer afdaalt in de grot. Omdat je dan weer omringd bent door duisternis en mensen die geloven in de realiteit van de schaduwen, is er ook een moment dat je verblind kunt zijn en dat het moeilijk is om de realiteit van het vuur en het licht te blijven omvatten...

Na haar inleiding neemt Franca ons mee in de oefening om te ervaren wie wij als mens zijn en wat het kan betekenen als we de liefde aan de waarheid verklaren!

Woensdagavond 20 oktober themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 13 oktober om 19.30 u. themasessie met Beja

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

Zelfkritiek, kwaad-zijn op jezelf of jezelf geen rust gunnen zijn mogelijke manieren waarop een Innerlijke Criticus zich laat horen, voelen of zien. Soms kan hij heel scherp uit de hoek komen. Met zelfverwijt, zelfhaat of zelfdestructie gaat hij nog een stapje verder. Voor alle duidelijkheid, we hebben het niet over zelfreflectie, opmerkzaamheid zonder oordeel; dat is iets anders.
 
Contact maken met je Innerlijke Criticus is niet vanzelfsprekend en dikwijls ook heel confronterend. Daarom nodigt Beja in deze meditatie  de Compassievolle Metgezel uit, een bekende figuur vanuit de Compassie of Heartfulness cursus.
 
Na een inleidende meditatie vraagt Beja om een beeld te laten opkomen van een Compassievolle Metgezel, een steunende liefdevolle aanwezigheid. In dit aangename, warme en milde contact wordt er mogelijk al spontaan een boodschap gegeven.
 
Daarna nodigt Beja uit om stil te staan bij de Innerlijke Criticus en geeft er ook enkele voorbeelden van. In een specifieke situatie waar de Criticus het voor het zeggen heeft, verkennen we deze met GGG = Gedachten, Gevoelens en Gewaarwordingen. Even later kijkt de Compassievolle Metgezel mee. Wat ziet hij ? Heeft hij een boodschap ? Kan je die ontvangen ?
 
Na de meditatie nodigt Beja iedereen uit om het beeld en de boodschap van de Innerlijke Criticus en de Compassievolle Metgezel te delen. Er worden mooie beelden, heldere boodschappen en nieuwe inzichten beschreven; herkenbaar voor iedereen.

Dankjewel allemaal dat jullie erbij waren.
Beja

Woensdagavond 6 oktober themasessie met Rob Vincken.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 29 september om 19.30 u. themasessie met Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Vrijdagavond 24 september sessie met Fleur Helewaut

Je kunt hier luisteren naar de meditatie van Fleur

Woensdagavond 22 september themasessie met Stan Cerulus

Je kunt hier naar de meditatie van Stan luisteren

Verleden week keken we tijdens de themasessie op woensdag naar hoe het zit met verveling in mindfulness.
Wanneer iemand zich verveelt, dan is dat meestal omdat hij niets interessants te doen heeft. In onze mindfulness beoefening gaan we het doen wat meer loslaten.

Dat kan op zich soms al wat verveling geven, maar het kan tegelijk best boeiend zijn om onze ervaringen te gaan observeren. Zeker de aangename ervaringen, en de onaangename kunnen ons ook best een show geven.

Maar dan zijn er die meer neutrale, monotone ervaringen, en de afwezigheid van intensere prikkels.
Hoe reageren we daar soms automatisch op in meditatie, en hoe kunnen we er mee omgaan?
Zijn die ‘neutrale’ ervaringen wel zo saai?

We onderzochten het samen tijdens de meditatie en na afloop werden er nog interessante dingen gedeeld in break-out groepjes en nadien in de grote groep!

Woensdagavond 15 september themasessie met Rob Vincken

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Tijdens de meditatie en daarna in een gezamenlijk overleg in kleine groepen hebben we samen stil gestaan bij:
-  Hoe kunnen we mindfulness in ons dagelijks leven brengen?
-  Hoe kan mindfulness een bijdrage leveren aan ons leven en aan de wereld?
-  Met andere woorden hoe brengen we mindfulness nog meer in beweging?

Vrijdagavond 10 september sessie met Rob Vincken

Je kunt hier luisteren naar de meditatie van Rob

Woensdagavond 8 september themasessie met Beja Pingnet.

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

Beja herhaalt het kernthema van de meditatie: Vele mensen kennen maar 2 manieren om met emoties om te gaan: nl. negeren of wegduwen, ófwel stuurloos meegesleept worden door emoties.

We kunnen dit benoemen als verhitten/bevriezen (voor kwaadheid), verdringen/verdrinken (voor verdriet), negeren/panikeren (voor angst) en saboteren of in euforie gaan (voor blijheid).

Dat zijn onze automatische gewoontepatronen of emotionele reactiepatronen. Voor kwaadheid kunnen we ook spreken van ontploffen, gaan lopen en toeklappen; dat sluit mooi aan bij Vechten, Vluchten en beVriezen of Fight, Flight en Freeze, onze stress mechanismen. Daar is niets mis mee, zo doen we dat, op automatische piloot.

In Mindfulness Meditatie observeren we dit allemaal, zonder oordeel; er is geen goed en geen slecht. We oefenen ook in zijn bij wat is, voelen, toelaten of ruimte maken voor gevoelens. Daardoor komen we in de middenpositie; we dragen onze gevoelens.

Beja vertelt ook over haar eigen ervaring. Ze is opgevoed vanuit het principe van groot-zijn, sterk-zijn en flink-zijn, of, niet wenen, niet kwaad zijn, niet bang zijn en niet verdrietig zijn.
Op haar 17de was ze verstandelijk, rationeel goed ontwikkeld, maar eigenlijk wist ze heel weinig over haar emoties. Bij haar studiekeuze koos ze voor wetenschappen, weg van emoties; ze is nu Master in Fysica. Maar, afgestudeerd op haar 21, begonnen de moeilijkheden van het leven: de stress van een doctoraat, ruzie met haar vriend en onenigheid met haar moeder. Die stress kon ze niet hanteren; ze kreeg astma met regelmatige ziekenhuisopnames.

Dat bracht haar in de therapiewereld, en daar leerde Beja om te voelen. Een nieuwe wereld ging open met een uitgebreide woordenschat voor gevoelens. Terwijl ze vroeger geleerd had om gevoelens te negeren kwam ze nu in het andere uiterste terecht: (te) veel voelen, makkelijk ontploffen als ze kwaad was en verdrinken in haar verdriet. Pas later toen ze leerde mediteren, ontdekte ze de middenpositie: niet negeren of vechten tegen en je ook niet laten meeslepen door, maar zijn bij, toelaten en ruimte maken voor. Dat is waar ze nu veel mee oefent en er heel blij van wordt.

Meerdere mensen zijn blij en dankbaar met deze bijzondere meditatie en herkennen zich in het verhaal van Beja. Waar Beja last kreeg van astma, spreken zij over burn-out of depressie.
Er komt een boeiend gesprek tot stand over emoties, opvoeding en gewoontepatronen, én hoe dit doorwerkt in een partnerrelatie.

Enkele tips:
* De kleur van emoties, Anna Lienas
* Een reeks over emoties, vb. Jef de muis is nooit kwaad, Gode-Liva Uleners
* Inside Out, een Disney film

Dankjewel allemaal voor het aangename gesprek en de boeiende tips.
Beja

Themasessie op 3 september 2021 met Beja Pingnet

Je kunt hier luisteren naar de meditatie met Beja

Woensdagavond 25 augustus themasessie met Jan Hin

Je kunt hier luisteren naar de meditatie van Jan

Wat een leuk thema om mee bezig te zijn. Ik merkte vooraf al dat het een grote glimlach op mijn gezicht teweeg bracht. Spannend om met het liedje “Celebrate” te beginnen. Kan dit wel zo frivool beginnen, vroeg mijn criticus zich af?
Toch gedaan en mooi om te zien dat het deelnemers in beweging bracht, inclusief mezelf.

Ik had feestjes onderverdeeld in 3 sub categorieën:

• Feestje als een echt feest met (redelijk) veel mensen omdat er wat te vieren was
• Feestje als een moment waarop je je ook eenzaam kan voelen omdat je totaal geen aansluiting voelt. En wat kan je je dan alleen voelen
• Feestje als iets individueels dat je in je flow zit en enorm kan genieten van wat zich dan aandient.

Op mijn vraag wat het bij jullie opriep kwamen zaken naar boven als verbinding voelen, vrijheid ervaren, live bij de anderen aanwezig zijn. En ook dat dit bij veel mensen helemaal niet als een feest ervaren hoeft te worden.

Bij de drie categorieën heb ik gevraagd naar de lichamelijke sensaties die deze teweeg brachten. In de daarop volgende discussie heb ik het begin gemist omdat ik niet kon horen wat er gezegd werd.

Later werd ook “het in kleine groep met elkaar zijn, bijv bij het samen eten” als een feestje kan worden ervaren. En ook hoe een onverwachte ontmoeting, waarbij je over en weer echt jezelf laat kennen als een feestje kan worden ervaren.

Ik heb het als een feestje ervaren!
Jan

Woensdagavond 25 augustus themasessie met Rob

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Vrijdagavond 20 augustus sessie met Franca Warmenhoven

Je kunt hier naar de meditatie van Franca luisteren

Franca haalde in de meditatie onderstaande quote aan van Sri Nisargadatta Maharaji:

The mind creates the abyss,
and the heart crosses it.

Sri Nisargadatta Maharaji

Oftewel:

De geest creeert de afgrond
en het is het hart die het oversteekt.

Woensdagavond 18 augustus themasessie om 19.30 u. met Beja Pingnet

Je kunt hier naar de meditatie van Beja luisteren

Na de meditatie gaat Beja verder:

Ik heb jullie uitgenodigd om stil te staan bij je gevoel van eigenwaarde. Natuurlijk zijn er dingen die je waardeert en dingen die je niet waardeert. Je zou ze, bij wijze van spreken, op een stapeltje kunnen leggen. Welk stapeltje is het grootst? En, naar welk stapeltje kijk je?

Bijzonder is dat we het stapeltje van waardering dikwijls heel gewoon en normaal vinden; en dan vergeten we om onszelf daarvoor te waarderen. We kijken gewoonlijk meest van al naar het stapeltje van wat we niet waarderen of van wat we afkeuren in onszelf.
En dát (onszelf afkeuren) doen we dikwijls met een harde, scherpe veroordelende stem, de stem van de criticus.

Als we dat door hebben (Inzicht), kunnen we één of beide handen op ons hart leggen (Mildheid) en luisteren naar een zachte warme stem. Die is er gewoonlijk ook maar spreekt zachter en rustiger. Als we beide stemmen horen, kunnen we kiezen naar welke stem we luisteren en wat we doen (Keuze).
 
Beja geeft ook nog enkele tips mee om je eigenwaarde te vergroten:

·    Waardeer jezelf, geef jezelf elke dag veel complimentjes (of schouderklopjes).
·    Spreek je criticus aan, zwaai er eens naar, laat weten dat je hem / haar ziet.
·    Gebruik de regel van 3: IMK, Inzicht, Mildheid een Keuze.
·    Leg je hand op je hart en luister naar de stem van je hart, een warme zachte stem.
·    Stop met te (willen) voldoen aan de verwachtingen van je criticus of van anderen.
·    Stop met hard te werken en te willen veranderen. Stop met te vechten tegen je criticus.
·    Ga zitten in je zetel (op de bank), adem, maak het je gemakkelijk en doe niets, maar zorg goed voor       
     jezelf en kom tot rust.
·    Laat de gedachte toe: Ik ben de moeite waard, ook als … bijvoorbeeld: ook als ik dit niet geloof.
 
Meerdere deelnemers geven in de chat aan dat ze blij zijn met dit thema en dat ze zichzelf weinig waarderen. Inderdaad, velen van ons hebben dit nooit geleerd.

Daarna kwam er een boeiend gesprek op gang over waardering uitspreken (naar anderen) en ontvangen (van anderen); ook iets wat we weinig doen in ons dagelijks leven.

Dankjewel allemaal.
Beja

Woensdagavond 11 augustus themasessie met Henry Teitelbaum

Je kunt hier luisteren naar de meditatie van Henry

De sessie begon met een begeleide meditatie waar de deelnemers werden uitgenodigd om eerst te zakken en te gronden al zittende.
Dan werden ze uitgenodigd om even stil te staan (zitten, eigenlijk) bij de impact van het herbeginnen werken na een meer of minder lange Corona-pauze.

Wat was, en is misschien nog steeds, de impact van het langere mediteren op het ervaren van intensiteit, hectiek, drukte, ongenoegen, frustratie, deadlines, ...?

Na de meditatie vertelde ik mijn ervaring: van stilstand (7 maanden lang geen fysieke inspanning behalve wat yoga) naar opeens 20-25 km dagelijks te rennen in een (zeer succesvol) restaurant. De uitputting, de enorme drukte, de hoge eisen, het moeten omgaan met personeelsleden die, tegen beter weten in, niet doen wat ze eigenlijk weten te horen doen, ...

Wat ik merk is, dat de mildheid en mindfulle aanwezigheid die dagelijks wordt/werd beoefend in de retraite, tot in mijn beenderen is gezakt. Dat ik minder scherp reageer, zowel naar mezelf toe als naar personeelsleden en collega's. Dat ik sneller iets zeg, maar zonder de hevigheid die er anders aan te pas zou zijn geweest.

Ik merk dat ik veel bewuster ben van de prijs die ik betaal, als restaurant manager. De drukte, de uitputting, de hectiek, het weinig slapen, het onbevredigende van dit werk.
En dat dit dagelijks bewust zijn ervan, me de helderheid heeft gegeven om te beslissen ermee te kappen.

Zou ik, zonder het dagelijks in de retraite te zijn betrokken geweest, deze beslissing hebben genomen? Dat is moeilijk om te weten.
Wel is het nu bijzonder gemakkelijk. Hoe helderder een ongewenste situatie is, hoe gemakkelijker het is om de beslissing te nemen om ermee te kappen!

Vrijdagavond 6 augustus themasessie met Rob Vincken, helemaal ervaren zoals het is.

Je kunt hier naar de meditatie van Rob luisteren

Woensdagavond 4 augustus themasessie met Mona Habibuw

Je kunt hier naar de meditatie van Mona luisteren

De reden dat ik dit thema “trusting the gold” gekozen heb, is dat ik tijdens het lezen van het gelijknamige boek geraakt werd door de manier waarop Tara bekende onderwerpen op haar eigen manier presenteert.

Ik herken mezelf ook in haar beschrijving van de mens, die vanuit angst en onzekerheid maskers draagt.
We dragen maskers van het boze slachtoffer, de zeer belangrijke drukke persoon, de persoon die niet genoeg is, de verslaafde persoon, de loser, etc.

Wij hebben vaak een kast vol persona ter beschikking. Tara plaatst tegenover voor deze neiging achter maskers te verstoppen als tegenhang (als mogelijkheid) “finding the gold” en “trusting the gold”. Dat geeft hoop en vertrouwen.

Zo voelt het in elk geval voor mij.
Boek: Trusting the gold, Tara Brach 2021

Mona nodigt ons uit hier samen bij stil te staan en samen te oefenen.

Woensdagavond 28 juli themasessie met Birgit Mayer.

Vorige keer nodigde Birgit ons uit te kijken naar de drie emotie egulatiesystemen van ons brein: het gevaarsysteem, het jaagsysteem en het kalmeringssysteem.
Birgit geeft aan dat ze ontdekte dat het gevaars- en het jaagsysteem heel vaak en soms best subtiel geactiveerd zijn, zelfs (of juist) als we denken ‘in rust’ te zijn.

En hoewel heel belangrijk dat we die twee (doe)systemen hebben, is het belangrijk om het meer in balans te brengen met het kalmeringssysteem.

In de mediatie nodigde Birgit ons uit verder in te zoomen op het in balans brengen en het kalmeringssysteem expliciet voeden met enkele oefeningen.

Vrijdagavond 30 juli themasessie om 19.30 u. met Rob Vincken

Er zijn veel mensen die bij yoga, meditatie en aanverwante zaken baat hebben.
Er zijn er best veel die er minder zelfzuchtig van worden, meer aandacht krijgen voor anderen en hun omgeving en het grote geheel en de valkuilen van de competitie.

Er zijn er ook aardig wat die door een 'investering in zichzelf' extra veel aan zichzelf gaan denken, die een 'geheim wapen' ontdekken waarmee ze anderen in vitaliteit kunnen aftroeven, weerbaarder worden tegen de vijand en in de ratrace nog een tandje bij kunnen zetten.

(Artikel uit de Volkskrant)

Woensdagavond 21 juli themasessie met Beja Pingnet

Als intro leest Beja een tekst over Mildheid van Karel Staes. Daarna begeleidt ze de meditatie met nadruk op mildheid voor alles wat je tegenkomt, ook voor de oordelen over jezelf.
 
Na de meditatie vertelt Beja dat Mindfulness twee belangrijke onderdelen heeft: Opmerkzaamheid én Mildheid, juist zoals een vogel twee vleugels heeft; ze zijn allebei nodig om te kunnen vliegen.

Mildheid is vriendelijkheid, zachtheid of lief zijn voor jezelf, en dat is niet simpel. Dikwijls hebben we dat niet geleerd; het is veel makkelijker om lief te zijn voor iemand anders dan voor jezelf.

Mindfulness is doelbewust aandacht geven aan het Hier en Nu, zonder oordeel. Als we een oordeel opmerken is de kans groot dat we, automatisch vanuit een gewoontepatroon, oordelen over dat oordeel. Dat is oordelen in het kwadraat; dat kan niet de bedoeling zijn. Oordelen over onszelf en over de anderen doen we allemaal.

Met Mindfulness leren we zien dat we dat doen, met welke woorden én hoe dikwijls. Dat is geen aangename ervaring. Het vraagt moed en veel mildheid om hiermee te leren omgaan.

Beja heeft een plastieken hamertje bij, een didactisch voorbeeld, waarmee ze zichzelf op de kop kan geven. Ze gebruikt het hamertje voor zelfkritiek, zelfverwijt, zelfhaat, zelfagressie of een oordeel over jezelf, zoals vb. “fout, verkeerd, slecht, niet goed genoeg” of “het moet sneller, meer, verder, beter, harder” of andere scherpe woorden van de perfectionist.

Als definitie voor Mindfulness gebruikt Beja graag de woorden OMA voor Open Milde Aandacht en MMM voor Mediteren met Mateloze Mildheid.

Tot slot vertelt Beja een anekdote over een Amerikaanse psychotherapeute en Mindfulness trainer, Sharon Salzberg,  in gesprek met de Dalai Lama. Ze stelt hem een vraag over een veel voorkomend probleem bij haar klanten maar de Dalai Lama begrijpt de vraag niet. Na enkele verduidelijkingen krijgt ze het antwoord: “Dat probleem kennen wij niet.” Bijzonder, de vraag was: “Hoe gaan jullie om met zelfhaat?”

Enkele mensen delen achteraf hun ervaring met het hamertje of met een grote hamer. Het is allemaal zó menselijk en zó herkenbaar.

Vrijdagavond 16 juli themasessie met Yvette van der Slik

We hebben deze sessie stilgestaan bij de overstromingen van dit moment.

Het was lastig en fijn om er bij stil te staan.
Het voelde passend om hierover te delen in break-out rooms.
Ondanks het lastige thema, een bijeenkomst waarin ook veel verbinding voelbaar was.

We wensen iedereen veel sterkte.

Woensdagavond 14 juli themasessie met Rob Vincken

Als we gaan zitten zonder thema, dan is er geen keuze nodig, dan is er geen richting nodig.

Als het nergens toe hoeft te leiden en als je je nergens aan hoeft te hechten dan ontstaat er ruimte. Ruimte om te 'zijn'. Dan kan er een soort van moeiteloos 'zijn' ontstaan.

Door geen thema als intentie te gebruiken ontstaat er misschien een 'wakker zijn'. Maar misschien is dit weer een thema....

Vrijdagavond 9 juli themasessie met Jan Hin

Ik wilde in deze bijeenkomst stil staan bij: wat wil JIJ nalaten als rimpelingen.
De dood als inspirator voor het leven.

Ik heb aangegeven dat het voor mij het tonen en onderzoeken van kwetsbaarheid is, misschien nog iets scherper het tonen van authenticiteit is. Er ontstond een mooie discussie over wat is kwetsbaarheid?
Wat laat je zien?
Waarvoor ben ik bedoeld in dit leven.

Een vraag die ik me regelmatig wil blijven stellen en waar ik het met anderen over wil hebben.
Wat leef je misschien uit angst nog niet helemaal?

Het blijven boeiende vragen.
En dank iedereen voor het levendige en open onderzoek!

Woensdagavond 7 juli themasessie met Joke van der Zwaan

Wie ben ik?
Wie ben ik als mens in het leven?
Wat is überhaupt mens zijn?
Wat is de taak van de mens, naar de schepping toe en naar elkaar toe, dus wie ben ik in relatie met anderen?

Er wordt in verschillende spirituele stromingen gezegd dat de mens de mogelijkheid heeft om tot eenheid te komen (je ware Zelf). Hoe verloopt dat enorm ingewikkelde proces in ons en in ons leven?
Een grote vraag in alle stromingen, spiritueel en filosofisch. Misschien wel veel te groot voor mij. In ieder geval worstel ik daar al lange tijd mee. Maar gelukkig heb ik een handvat.

Onlangs mocht ik weer fysiek in een groep een Zen retraite meemaken, die geleid werd door zenleraar, Jeroen Witkam. Hij gaf 3 teisho’s (overwegingen tijdens een Zen retraite) over deze vraag. Ik heb geprobeerd deze lezingen kort samen te vatten.

Wie ben ik?
Eerst werd iedereen uitgenodigd deze avond om te luisteren en kijken naar een optreden van India Arie die het lied ‘I am Light’ zingt. De uitnodiging was om te luisteren met het hart, en alle oordelen en denken even achterwege te laten.
Bekijk de youtube

Zij zingt: ‘I am Light’. Dat is wat ik graag wil geloven. Hoe moeilijk en onmogelijk het ook lijkt. Toch zegt iets in mij heel sterk JA hiertegen. En dat geloof of vertrouwen geeft de richting aan waarheen ik wens te gaan in mijn leven.   

De eerste vraag is:
Wie ben ik als mens? Wat is mens-zijn? Wat maakt de mens mens? De mens heeft het dierlijke in zich, echter de mens kan als enige wezen reflecteren op zichzelf.

In Zen zegt men vorm is leegte, leegte is vorm. Oftewel, de mens heeft ook de mogelijkheid om te komen van vorm, het eindige tot Leegte of het oneindige. Als vorm en leegte een zijn, wordt er gesproken over het ‘ik’ als flits van eindeloosheid. Die flits wordt dan ervaren als: Ja, nu weet ik dat ik besta. Die flits van dat ik-besef is continu, terwijl de vorm om ons heen constant verandert.  

Hoe kom je tot het ware ik?
Het blijkt een ingrijpend en gecompliceerd proces te zijn. Over dat proces probeer ik kort verslag te doen a.d.h. van de 3 teisho’s tijdens deze Zen retraite.

De vraag ‘wie ben ik?’ kan in 3 fasen (of 3 niveau’s) in je leven gesteld worden.

1e fase: Wie ben ik als pasgeborene?
Het kind heeft alles in zich. Echter het is totaal afhankelijk van de opvoeder(s) om zich lichamelijk en geestelijk te kunnen ontwikkelen. De volwassen opvoeder(s) hebben de taak om kind te leren op basis van menselijke waarden met de (dierlijke) driften en emoties om te gaan.

2e fase: Wie ben ik als volwassen mens?
Nu komt de nadruk te leggen op vormgeving en zingeving. De volwassen mens staat op eigen benen en kan zelf keuzes maken over hun taak wat te doen, over welke relaties we aangaan en hoe we denken.  
We maken de keuzes op basis van onze drijfveren die gevormd zijn door onze emoties, achtergrond, cultuur etc. Welke emoties hebben ons onze keuzes doen laten maken. Jeroen vraagt ons altijd: waar ben je ik geworden.    

IK gericht: ben je een hoofd/denktype. Ik denk (ik denk dus ik ben, Descartes). Bij de denktypes overheerst de emotie angst omdat zij veel kennis op willen doen uit angst de controle te verliezen. Denkers vergeten ook vaak het lichaam.

IK-JIJ gericht: Ben je een harttype. De emotie eenzaamheid past hierbij. Dit gaat over de relaties, hoe verhoud ik mij t.o.v. zorg voor de ander, en in mijn partnerrelaties. Ontleen ik daar mijn ‘ik’ aan? Dan zal eenzaamheid optreden. Want vroeg of laat zal die ander of dat andere waar we ons mee identificeren, wegvallen. Er kan begeerte en verslaving door ontstaan, dat ook bij dit type mens past.     

IK-WIJ: Ben je een buiktype. De emotie onmacht kan parten gaan spelen. Het zijn de vechters voor recht en rechtvaardigheid. Hoe kom ik tot mijn recht in een groep, hoe houd ik mij daarin staande? Identificeer ik mij met mijn overtuigingen over recht en rechtvaardigheid, en hoe ga ik om met andersdenkenden of andere culturen? Hoe vecht ik voor recht? Als alles toch anders gaat dan ik wil of denk, zal onmacht gaan opspelen.    

Mijn persoonlijke ervaring tijdens deze dagen van retraite bij het stukje over IK-wij:
Sinds 1½ jaar zijn mij partner en ik aan het leren om te gaan met buren die er een totaal andere levensstijl op na houden dan ‘wij’ als westerlingen. Wij ervaren nogal wat overlast hierdoor en hebben het gevoel dat een stukje van ‘onze’ rust en ‘onze’ vrijheid’ wordt ontnomen. Emoties als boosheid, irritatie en onmacht wisselden zich af. Toch verandert er nu langzaam iets.

Dagelijkse metta meditaties leerde mij opeens diepgaand inzien dat de goede wensen voor ALLE LEVENDE WEZENS ook voor deze buren gelden. Vanaf dat moment zend ik regelmatig specifiek aan hen de goede wensen.

Mijn partner en ik helpen elkaar nu regelmatig herinneren aan het leren aanvaarden dat we misschien af en toe die uiterlijke rust en vrijheid kwijt zijn maar dat we mogen leren om vooral de innerlijke rust en vrijheid te bewaren. Een behoorlijk ingewikkeld proces en niet altijd even makkelijk. Maar zou deze situatie niet op ons pad zijn gekomen om dit te mogen leren? Voor mij werkt de kracht van herhaling van het mediteren voor alle levende wezens. Hoewel ik ook wel weer de valkuil van het streven naar resultaat hier ga proeven. Acht het blijft oefenen in alert erbij blijven dus.

3e fase: Spirituele fase of ook wel wedergeboorte genoemd
In deze fase kan:
Een hoofdmens, de denker en de angst transformeren naar Wijsheid
Een Hartmens met de begeerte en eenzaamheid kan transformeren naar belangeloze Liefde
Een buikmens, met de emotie onmacht en opkomen en vechten voor recht kan transformeren naar mededogen.

Hoe? Door in ontvankelijke stilte het voorbije leven te verwerken en alle identificatie los te laten, of het zal jou loslaten. Je hoeft niets te doen, alleen Toelaten. Via het lichaam, de adem en stilte. Je hoeft niet te wachten tot het lichaam sterft. Het kan nu.

Is het mogelijk om via dit proces te mogen ontdekken wie we in diepste wezen zijn?
Verhaaltje “wie ben je?” is gelezen bij het begin van de meditatie, die voornamelijk in ontvankelijke stilte werd beoefend.  

Wie ben je?
Een stem vroeg: “Wie ben je?”
“Ik ben Els”, antwoordde de vrouw.
“Ik vroeg niet hoe je heet, ik vraag: wie ben je?´
“Ik ben de vrouw van de burgemeester”, gaf ze als antwoord.
“Ik heb niet gevraagd wiens echtgenoot je bent, maar wie je bent.”
“Ik ben de moeder van vier kinderen.”
“Ik heb niet gevraagd wiens moeder je bent, maar wie je bent.”
“Ik ben onderwijzeres.”
“Ik heb niet naar je beroep gevraagd, maar ik vroeg wie je bent.”
“Ik ben Christen.”
“Ik vroeg niet welke religie je aanhangt, ik vroeg wie je bent.”
“Ik ben degene die bijna elke dag naar de kerk ging en de armen en minder bedeelden steeds heeft geholpen.”
“Ik vroeg niet wat je deed, ik vraag: wie ben je?”
Toen had de vrouw geen antwoord meer; zij kon niets meer bedenken.
Haar geest was leeg. Er was alleen nog maar stilte.
En ineens, in die stilte, wist ze vanuit de diepte van haar hart: ik ben!
Toen fluisterde de stem: “Ja, dat ben je!”

Woensdagavond 30 juni themasessie met Beja Pingnet

Beja leest de tekst “Hobbels op je pad” en geeft aan dat deze meditatie gaat over moeilijke situaties. Ze verwijst naar het basisboek Mindfulness van Jon Kabat-Zinn, Full Catastrophe Living of Leven in de Catastrofe van het Leven en verwoordt dit als “Shit Happens” of moeilijke dingen gebeuren; ze horen erbij, ze zijn een deel van het leven.

In de meditatie legt Beja nadruk op “Je adem is je anker en Mildheid is een keuze”. Daarna nodigt ze je uit om stil te staan bij een moeilijke situatie in je leven en hoe je daarmee omgaat.

Misschien herken je daarin een patroon van Vechten, Vluchten, beVriezen of Fight, Flight, Freeze, onze gekende stressreacties, of hoe we omgaan met stress en moeilijkheden.

Het is handig dat we deze stressreacties hebben; als we onder stress staan, kunnen we ze zeker goed gebruiken. Ze horen bij de menselijke mogelijkheden. Maar als we altijd op deze manier reageren, kan het lastig worden.
Mindfulness is een uitnodiging om te zijn bij wat is, om patronen te gaan zien en herkennen. Weet je ook, of kan je onderzoeken wat je nodig hebt, op die momenten, als je écht vriendelijk voor jezelf wil zijn ?

Na de meditatie gaat Beja verder over haar inspiratiebron voor deze meditatie. Ze las ooit ergens in een boek: “Ik heb 2 gedachtenkronkels bij mezelf opgemerkt: als ik iets niet wil, dan moet ik ertegen vechten, en als ik niet vecht, dan zal er nooit iets veranderen.”

Beja vertelt dat ze deze gedachtenkronkels herkent. Ze kent zichzelf als een vechter, ze stampt makkelijk tegen een hobbel en, ook als het zeer doet, bleef ze vroeger stampen. Ze heeft daarvan vele nadelen ondervonden en, net als de auteur van het boek, stelde ze vast dat beide overtuigingen niet kloppen. Alleen als je ophoudt met vechten, kan er verandering komen.

Beja geeft hierbij de metafoor van de bal in het water. Als je een bal onder water duwt, springt die terug naar boven; hoe harder je duwt, hoe harder je de bal in je gezicht krijgt. Meer nog, je bouwt spanning op in je lichaam en je wordt er doodmoe van. Maar als je de bal niet duwt, dan blijft die drijven, soms naar je toe en soms van je weg; er is beweging, je hebt minder last van spanning in je lichaam en je behoudt je energie.

Vrijdagavond 25 juni met gastbegeleider Rein Henderickx.

'Nee' zeggen vanuit je diepste overtuiging
is beter dan 'ja' zeggen om te behagen, of erger nog, om moeilijkheden te vermijden.
~ Mahatma Gandhi ~

Hoe zou de wereld er niet uitzien als we allemaal wat meer onszelf zouden durven zijn?
We zijn vaak gericht op anderen. De zorg-en hulpverleners onder ons hebben daar nog meer een handje van weg. We zijn steeds bezig met de ander. Wat kan ik doen voor de ander? Wat heeft de ander nodig? Waar kan ik de ander mee plezieren? Wat zou een ander willen? Wat zou de ander vinden of denken?

In plaats van gericht op anderen, is het nu tijd om je bewust te richten op jezelf: Hoe ben jij lief voor jezelf?  Want laten we eerlijk zijn: je kunt goed voor een ander zorgen, maar je bewijst anderen geen dienst wanneer je jezelf overslaat. Als zorg-of hulpverlener maar ook als ouder, kind, partner, werknemer, collega…. moet je (eerst) ook voor jezelf zorgen.

Het is net als de “oxygenmask mentality”. Zoals in een vliegtuig zet je eerst zelf een zuurstofmasker op en dan help je anderen.
Dit is geen egoïsme, dit is pure noodzaak. Onlangs kwam ik een quote tegen die me motiveert bij het “nee” zeggen. Misschien kan het jou ook helpen.

“I’me too old to worry about who likes me and who dislikes me
I have more important things to do
If you love me, I love you
if you support me, I support you
If you hate me, I don’t care
Life goes on with or without you”

Een reminder die mij ook helpt om “nee” te zeggen is de “HOND”. Niet de slaafse hond die alles doet om zijn baasje te plezieren. Maar de alerte hond waarbij de 4 letters staan voor 4 stappen die je zet vooraleer je antwoord als iemand je een vraag stelt.

De “H” staat voor “Halt” waarbij je even een ademruimte neemt om te voelen wat deze vraag doe met jou en hoe jij hier wil op reageren.

De “O” staat voor “Overweeg” waarbij je afweegt wat de consequenties zijn van je (ja of nee) antwoord.

De “N” staat voor een vriendelijke en duidelijke “Nee zeggen”.
Vergeet ook je lichaamstaal niet, wanneer je je grenzen beschermt. Neem een krachtige powerpose aan. Beide voeten stevig op de grond, rug recht, schouders naar achteren, kin iets omhoog. Op die manier voel je jezelf krachtiger en zelfverzekerder en zal de ander je eerder serieus nemen.

Een deelnemer stelde een passende pose voor, die je kan gebruiken om je te leren je “nee” wat kracht bij te zetten. Een pose waarbij je je linkerhand met gespreide vingers en gestrekte arm voor je houdt en je rechterhand op je hart zodat je contact maakt met je hart dat nee wil zeggen vanuit je diepste overtuiging.

De “D” staat voor een eventuele “Daarom”. Niet om je te excuseren! Eerder om het voor jezelf en/of de andere wat zachter te maken. Onthou: je vrienden hebben geen excuses nodig en je vijanden zijn er niets mee!”

Als je nog niet overtuigd bent van het nut van “nee” zeggen geef ik je tot slot nog wat goede redenen om “nee” te zeggen.
1. Je hebt er geen zin in
2. Je wil er geen tijd voor maken
3. Je ziet geen toegevoegde waarde
4. Je vindt het nutteloos
5. Je doet liever wat anders
6. Het geeft je geen energie of voldoening
7. Je vindt het niet leuk

Weet dat de ander pas weet waar jouw grens ligt, als je het hem vertelt.
Dus zeg vaker “nee” en maak van je leven een prioriteit!

Veel succes ermee!

Woensdagavond 23 juni themasessie om 19.30 u. met Stan Cerulus.

Is dat geen 'aantrekkelijke' titel voor een thema avond...? Terwijl ik de titel schrijf denk ik 'wow, daar kan je wel net iets meer dan drie kwartier mee vullen' :-)

Een week geleden herbekeek ik de film 'Meet Joe Black', met onder meer Brad Pitt in de hoofdrol. En ik werd er echt door gegrepen. Het thema 'leven & dood' komt in deze film aan bod naast thema's zoals aantrekkingskracht, verleiding, intimiteit en liefde.

Het deed mij in elk geval nog dagen nadien stilstaan, iets minder bij het thema 'dood', maar vooral die andere thema's. Een vraag kwam daarbij op. Wat is de rol van mindfulness in de dans van aantrekking en verleiding?

En toen ik nog iets dieper groef in mezelf, kwam ik ook uit bij het thema 'verlangen'. Verlangen heeft net als andere emoties een waardevolle rol in ons leven en kan heel stimulerend zijn. Tegelijk kunnen we soms ook wat vastlopen in verlangen wat er ons van kan weerhouden om tevreden te zijn in dit moment. Zo kan het ook gaan bij het verlangen naar aantrekking, intimiteit en seksualiteit...

Voldoende stof tot reflectie, denk ik dan?
Van harte,
Stan

Vrijdagavond 18 juni themasessie om 19.30 u. met gast begeleider Anne Crepin

Woensdagavond 16 juni themasessie met Mark Franck.

Als mensen soort, leven wij deze aarde alsof het de normaalste zaak van de wereld is, maar dat is het zeker niet. de aarde is 460 miljoen jaar oud en 200.000 jaar geleden ontstond de soort waar wij toe behoren: homo sapiens. Daarvoor was er enkel het planten en dierenrijk in de zeven en op land.

En de aarde blijft zich voortdurend ontwikkelen op haar snelheid. Gedurende dit proces veranderd het klimaat, door natuurverschijnsels en zijn meermaals vele wezen gesneuveld en na elke gebeurtenis zijn er altijd weer soort herrezen of nieuwe soorten bij gekomen.
Ook in de toekomst zal zo'n natuurverschijnsels weer plaatsvinden op een schaal en met krachten waar wij als mens waarschijnlijk geen invloed op hebben.

Dus leven we 'in het moment' omdat de omstandigheden op aarde nu zijn, zoals ze zijn (heel mindful toch?). Dat is super bijzonder, een wonder, niet vanzelfsprekend en omschrijft iets van vergankelijkheid en nietig.

En aan de andere kant lijken wij moderne mens te leven met het dogma dat alles te produceren valt en alles beschikbaar is, los van onze omgeving, zonder of met weinig relatie tot onze omgeving, medemens  en natuurlijke elementen zoals het plantenrijk, water en dieren. Dat we onafhankelijk zijn of onafhankelijkheid kunnen creëren. Maar dat is niet het geval.

Misschien kun je je verbinden af en toe verbinden met je natuurlijk omgeving, door te wandelen in stilte, op blote voeten, door een bos of grasland, door het water of de zee te bewonderen, door in een vuur te staren, de kleuren in de lucht te aanschouwen en vogel geluiden tot je te laten komen.

Deze oude vrienden hebben krachtige uitwerking op onze 'zijn' en op onze gemoedstoestand.
Wellicht de moeite waard om te koesteren.

Vrijdagavond 11 juni themasessie met gastbegeleider Jan Hin.

Ik wilde een ervaringsavond.
 
Een ervaringsavond met de ogen hierin centraal omdat zij zoveel verbinding kunnen geven.
Elkaar langer aankijken en wat dat met je doet is natuurlijk wel contextafhankelijk. In de winkel iemand lang aankijken heeft iets heel ongemakkelijks.

In een breakout room iemand langer aankijken heeft iets heel intiems. Door ook nog woorden te geven aan wat het met je doet, verdiept dit zich voor mij nog meer. Het nodigt nog meer uit om te voelen als je de woorden gebruikt: Er is een gevoel van……  en als ik daar bij blijf dan merk ik……

En hoe meer ruimte je geeft aan je ervaringen, des te beter ga je ook nog voelen. Mijn ervaring is bovendien dat als je dit nog langer doet -dus niet 3 minuten maar 10 minuten - er steeds meer rust ontstaat vanuit het alleen maar voelen.

Wat ik mij nog later realiseerde, is dat ik in mijn werk, nu ik mensen geen hand geef, ik benoem dat ik graag met mijn ogen de ander wil welkom heten in mijn kamer. Dit voelt als de ander nog meer welkom heten.

De intimiteit van het kijken.

De ogen in het zonnetje gezet.

Woensdagavond 9 juni themasessie om 19.30 u. met Fleur Helewaut

“Be kind whenever possible, it is always possible”
~ Dalai Lama ~

We zien ze allemaal voorbijkomen, de inspirerende quotes die ons aanzetten om met een grotere vriendelijkheid in deze wereld te staan. Ook ik deel ze nu en dan op sociale media.  Nu zat ik zo te turen naar zo’n quote en bedacht dat ze er bedrieglijk simpel uitzien.

Laten we vriendelijkheid eens van wat dichterbij bekijken.
Wat is de plaats van vriendelijkheid in deze wereld, in ons leven, in deze tijden?
Is het mogelijk om altijd vriendelijk te zijn?

Als eerste kunnen we even kijken naar de intentie achter vriendelijkheid. Ben je vriendelijk omdat je dat echt wil of omdat het moet of sociaal wenselijk is? Ben je bewust vriendelijk of gebeurt het op automatische piloot?
We kunnen vriendelijkheid beoefenen als levenshouding, als bewuste keuze om zo door het leven te gaan. We kunnen daarnaast ook vriendelijkheid inzetten om iets te bereiken. En dan is er nog het hele scala tussen deze beide uitersten, 50 tinten vriendelijkheid.

Als tweede kunnen we ook even kijken of het inderdaad mogelijk is om altijd vriendelijk te zijn. Wat zijn onze eigen hindernissen om vriendelijk te zijn? Welke patronen steken steeds opnieuw de kop op?
Als je slecht geslapen hebt of een baaldag achter de rug hebt, hoe vriendelijk kan je dan nog zijn? Als je het idee hebt onheus behandeld te worden, waar is er dan nog vriendelijkheid te vinden in jezelf en in de omgang met de ander?
Misschien zijn we heel wat selectiever in het schenken van onze vriendelijkheid dan we zelf beseffen.

Tot slot kunnen we ook nog eens stilstaan bij welke vormen vriendelijkheid allemaal kan aannemen. Uiteraard hebben we de vriendelijkheid naar de anderen en dit kan zich uiten in talrijke vormen: een compliment, een helpende hand, een luisterend oor, een attentie, een glimlach, een hartelijke groeten,….Zou vriendelijkheid ook kunnen bestaan uit iets niet doen? Bijvoorbeeld als je weet dat je je ergert aan een bepaalde gewoonte bij iemand, daar eens geen commentaar op geven. Of eens iets niet uit de handen nemen van iemand om te helpen, maar de persoon zijn eigen weg laten zoeken.

Vriendelijkheid naar onszelf is voor velen onder ons niet makkelijk. Iedere dag krijgen we kansen om vriendelijkheid naar onszelf te beoefenen in kleine en grote vormen. Ook hier kan vriendelijkheid de vorm aannemen om eens iets niet te doen. Eens geen zelfkritiek geven op iets wat we gecreëerd hebben, onszelf eens niet tot de uitputting drijven. En niet te vergeten kan vriendelijkheid voor onszelf betekenen dat we onszelf een liefdevolle schop onder de kont geven om iets te doen wat we niet echt willen doen, maar wat wel goed voor ons is.

Vriendelijkheid naar onze leefomgeving is ook iets wat we dagdagelijks kunnen oefenen. Het kan een daad van vriendelijkheid zijn om bijvoorbeeld een glas water uit de kraan te nemen in plaats van een plastic wegwerpflesje of om de fiets of trein te nemen in plaats van de auto. Dus ook als je een baaldag hebt, is er misschien nog een beetje ruimte voor vriendelijkheid naar je leefomgeving toe, door op die baaldag toch de fiets te nemen.

Dus misschien heeft die quote het wel bij het rechte eind, kindness is always possible.

Woensdagavond 2 juni themasessie om 19.30 u. met Henry Teitelbaum

De Boeddha heeft het in zijn onderricht o.a. over een 5-tal vermogens, faculteiten, factoren, die het proces van verhelderen, klaren, zuiveren van de "mind" ondersteunen. Dat proces noemen we doorgaans "mediteren".

    -  Saddha: vertrouwen, overtuiging, geloof
    -  Viriya: energie, doorzettingsvermogen, kracht
    -  Sati: Mindfulness, herinneren
    -  Samadhi: rust, innerlijke stilte, kalmte, luwte
    -  Pañña: wijsheid, begrip, verstaan

Deze 5 factoren horen in balans te zijn.

Wanneer er een overdaad aan vertrouwen of geloof is, helt het gemakkelijk over naar blind vertrouwen.
Wanneer er een overdaad aan rust, kalmte is, helt het gemakkelijk over naar gezapigheid, berusting, zweven op een wolkje van aangenaamheid.
Wanneer er een overdaad aan energie een doorzetting is, helt het gemakkelijk over naar ijverigheid, pushen, streven.
Wanneer er een overdaad aan begrip, wijsheid, verstand is, helt het gemakkelijk over naar analyse, intellectualiseren, theoretiseren.

Mindfulness is de balancerende faculteit, dat vermogen dat ons eraan herinnert wat het precies is dat we aan het doen zijn.
In die zin staat Mindfulness centraal in de praktijk, omdat het die faculteit is die we (bewust of na verloop van tijd instinctief), aanwenden om "terug te komen”.

Henry zal ons vanavond uitnodigen dit mee te nemen in de meditatie oefening!

Vrijdagavond 28 mei themasessie om 19.30 u. met gastbegeleider Birgit Mayer

Mijn vader had een uur lang zitten
zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee, toch niet,
je moet het maar eens proberen.
(van Judith Herzberg)

En dat is ook mijn ervaring. Zo gemakkelijk is het nog niet om alleen maar ‘te zijn’, en al helemaal geen uur lang. Ik ken gelukkig allerlei momentjes van Zijn, maar ik ken ook allerlei momenten waarop ik prima had kunnen Zijn maar waar het Doen er toch stiekem vrijwel meteen weer ingeslopen was.

Voor mij is het behulpzaam geweest om dat vanuit de drie emotieregulatiesystemen van ons brein te bekijken (zoals Paul Gilbert ze heeft gedefinieerd): het gevaarssysteem, het jaagsysteem en het kalmeringssysteem.

Om te zien hoe deze emotieregulatiesystemen geactiveerd zijn of worden, juist ook in al die (kleine) dag-dagelijkse momenten.
Het gevaarssysteem, met zijn vernauwde aandacht, en focus op de dreiging. Een dreiging die fysiek kan zijn of mentaal, die van buitenaf kan komen of van binnenuit, die sterk kan zijn of subtiel. En die met emotionele reacties gepaard kan gaan als angst en paniek, spanning en weerstand, boosheid en agressie, of misschien het gedeeltelijk of helemaal uit-tunen van het bewustzijn. Het gevaarssysteem, met de energie van ergens van weg willen …

Het jaagsysteem dat gericht is op het bevredigen van onze behoefte aan primaire zaken als voedsel en voortplanting, maar ook aan ervaringen als succes, complimenten, erkenning, kennis, macht. Het jaag-systeem, dat maakt dat we consumeren, streven, en presteren. Het systeem dat vaak kortstondig positieve ervaringen geeft -zoals bijvoorbeeld trots, euforie, eigenwaarde- als we krijgen of bereiken wat we willen. En dat minder prettige ervaringen geeft als we niet krijgen of bereiken wat we willen; zoals gevoelens van frustratie, irritatie, ongeduld. Het jaagsysteem met de energie van iets willen hebben, iets willen bereiken …

Het kalmeringssysteem, dat de ruimte krijgt als er ‘even niets hoeft’, als er geen dreiging is en er geen behoefte vervuld hoeft te worden of een doel bereikt, in welke vorm dan ook. Als we gewoon kunnen Zijn; het systeem van rustgevende zorgzaamheid, van verbondenheid en van harmonie. De ervaring van het kalmeringssysteem, waarbij de aandacht open is en ontspannen, en waarbij gevoelens en ervaringen horen van kalmte en ruimte, vredigheid en vriendelijkheid, mildheid, mededogen en warmte, lichtheid en speelsheid …

Deze drie systemen zijn alle drie even hard nodig, de een is niet beter of belangrijker dan de ander. Het gaat om de balans tussen deze systemen.
Hoe is de balans tussen die drie systemen doorgaans voor jou? Is er misschien eentje waarvan je de ervaring, de energie goed herkent, die bij jou misschien wat overactief is t.o.v. de andere twee?
Dit kan soms -of vaker- in intense mate aanwezig zijn, maar het zal ook vaak in een meer subtiele vorm aanwezig zijn. Waardoor we het gemakkelijk over het hoofd zien, maar het wel ons gedrag aanstuurt.

Zoals bijvoorbeeld, om maar een ‘gewoon dagelijks momentje’ te noemen, bij het douchen en aankleden, of bij het maken van een wandelingetje of een andere ontspanningsactiviteit die je vaker doet.

Ervaar jij daarbij bijvoorbeeld kalme zorgzaamheid voor en verbinding met het lichaam, en de open aandacht voor de omgeving en vriendelijke houding van het kalmeringssysteem? Of ervaar jij eerder de energie van streven van het jaagsysteem (bijv: er zo snel mogelijk weer mee klaar zijn, of een bepaalde hoeveelheid stappen willen halen) of de meer angstige of (licht) bozige energie van het gevaarssysteem (bijv: onvrede met het lichaam, of wandelen-omdat-het-ongezond-is-om-het-niet-te-doen)?

Met andere woorden, met welke energie sta jij doorgaans onder de douche of voor de kledingkast en met welke intentie maak jij doorgaans je wandelingetje; welk breinsysteem is waarschijnlijk bij jou meestal geactiveerd in deze situaties?

En misschien dat jij -net als ik- de ervaring hebt dat het gevaars- en het jaagsysteem best heel makkelijk geactiveerd worden. En vanzelfsprekend is alles goed, het is zoals het is, en het een is niet beter dan het ander. Deze systemen vormen de doe-modus van ons brein, belangrijk voor ons leven en voor ons overleven. Maar misschien zijn ze soms net wat te gemakkelijk geactiveerd, wellicht ook onder invloed van onze leerervaringen in deze snelle Westerse maatschappij.

Belangrijk dus -denk ik- om te herkennen hoe vaak het is geactiveerd, ook in subtiele vorm, zodat we -als het passend is- de keuze kunnen maken om te schakelen naar het kalmerings-systeem. Zonder het kalmeringssysteem raken we uit balans en branden we op; het is het kalmeringssysteem waarin we bijtanken en waarin we ons Zelf terugvinden.

De uitnodiging daarom om de komende tijd juist ook bij al die kleine dagelijkse dingen op te merken vanuit welk systeem je dit lijkt te doen, welke energie gaat ermee gepaard? En is dat ook echt nodig, of zou je het ook kunnen doen vanuit het kalmeringssysteem, vanuit Zijn? Om daar waar het passend is -en daar waar het mogelijk is- te kunnen schakelen naar het kalmeringssysteem; het systeem met de verruimde aandacht en de energie van kalmte, vredigheid, vriendelijkheid.
Of, om als wel passend maar niet mogelijk is om te schakelen, de ervaring te omhullen met mildheid.

Woensdagavond 26 mei themasessie met Rob Vincken.

'De wonderen zijn de wereld nog niet uit' gaat er eigenlijk over, ondanks wat we allemaal al weten, het stukje niet weten. Als je heel goed naar iets kijkt, waar je ook naar kijkt, dan zit daar altijd een stuk onder waar we geen idee van hebben.
En dat heeft te maken met de wonderbaarlijkheid van het leven zelf.

Door de manier waarop we leven verliezen we dat vaker uit het oog.
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Dus als we aandacht hebben voor dat wat er is en er echt helemaal bij zijn dan ontvouwen zich vaak wonderbaarlijke dingen...

Vrijdagavond 21 mei themasessie met gastbegeleider Rein Henderickx

Je zit maar vast in de val, als je er zelf voor kiest!
Van Azië tot Afrika gaat het verhaal over hoe men daar apen vangt. Het gaat als volgt:
“De jagers verankeren een vaas in de grond met een hals waar net de hand van een aap doorheen past.
Op de bodem van de vaas leggen ze een banaan.
De aap komt voorbij en ziet zijn lekkernij op de bodem van de vaas liggen.
Hij steekt zijn hand door de nek van de vaas, pakt de banaan in een grote vuist en … zit vast. Met zijn hand om de banaan geklemd kan hij nu niet meer door de opening van de vaas. Natuurlijk kan de aap de banaan loslaten. Sommigen doen dat ook.
Maar de meeste apen blijven met hun vuist stevig om de buit geklemd zitten, hun lot bezegeld.”

Ieder van ons herkent zich wel in dit verhaal.
We zitten vast aan verlangens naar, hechting  aan dat (grotere) huis of die (betere) baan.
Of gevangen in gepieker over vroeger, in slechte, negatieve gedachten over jezelf, of fouten gemaakt door jezelf of door anderen, in herinneringen en/of gevoelens of in ongezonde gewoontes.
Maar dat grote verlangen naar méér of ánders, beperkt ons juist in onze vrijheid, maar we hebben het niet door. Net als die aap.
Alles wat je koestert buiten jezelf, loop je het risico gevangen te raken.
Als we ons losmaken van die verlangens, bereiken we misschien wel dat grote bos aan mogelijkheden en wacht er veel méér op ons dan die handvol droge nootjes...

Dat is wat Mindfulness ons leert; Wees geen aap! Loslaten die banaan en ga de wijde wereld in, om te plukken en te eten van wat je maar wil. Proef de vrijheid!
Een aap handelt puur, uit instinct en kan niet nadenken over deze situatie. Hij heeft niet het vermogen om los te laten.
Wij mensen wel! We kunnen voorkomen dat we in zo’n val trappen. We kunnen het gevaar begrijpen van dingen vast te houden die eigenlijk niet goed voor ons zijn. We moeten ons realiseren wanneer we een val maken voor onszelf

Hetzelfde zal gebeuren met onze pijnlijke situaties, gedachten of gedrag.
Het loslaten van gewoontes en ideeën die eigenlijk niet meer bruikbaar zijn, kan voelen als en kleine dood. Je moet letterlijk afscheid nemen van dingen die vertrouwt zijn.
Het is heel natuurlijk om los te laten. Bomen verliezen hun bladeren in de herfst; slangen laten hun huid los, rupsen verlaten hun cocon en worden prachtige vlinders, en kuikens barsten uit hun ei. Geboren worden is ook een beetje sterven.
Wij mensen zijn ook bedoeld om te veranderen, te groeien.
Wat echt dodelijk is, is stoppen met groeien en verandering niet omarmen.

Loslaten vereist dat we de huidige situatie, van pijn (honger, verdriet, …) hebben, accepteren en dan ontspannen en onze vuist loslaten, zodat we weer vrij zijn.
Loslaten betekent niet dat ik de liefde loslaat,
het betekent dat ik niet bepaal hoe een ander moet leven.
Loslaten betekent niet dat ik alle banden doorsnijd,
het betekent dat ik een ander niet overheers.
Loslaten betekent niet iemand de gelegenheid geven,
maar wil leren van wat er gebeurt, wat dat ook is.
Loslaten is mijn machteloosheid toegeven,
wat wil zeggen dat de uitkomst niet in mijn hand ligt.
Loslaten is de ander niet willen veranderen of beschuldigen,
ik kan alleen mijzelf veranderen.
Loslaten is niet betuttelen, maar geven om.
Loslaten is niet een ander op iets vastpinnen, maar steun geven.
Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet andermans zaken willen regelen,
maar toestaan dat anderen dat zelf doen.
Loslaten is niet beschermend zijn;
het is anderen toestaan de werkelijkheid te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet zeuren, verwijten, ruziemaken,
maar zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die corrigeren.
Loslaten is niet alles aan mijn eigen wensen aanpassen,
maar aanvaarden wat elke dag mij brengt.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en willen veranderen,
maar de droom proberen te worden die ik kan zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder bang zijn en meer …
Liefhebben.

Woensdagavond 19 mei themasessie met Franca Warmenhoven

Tijdens deze thema-avond hebben we stilgestaan bij iets dat onherroepelijk onderdeel uitmaakt van ons bestaan: onze sterfelijkheid als mens. Een groot onderwerp dat veel kan oproepen.
We hebben ons laten bewegen door het filmpje ‘Moving on’
 
Het is wonderlijk dat we onze levens leven en zolang de sterfelijkheid zich niet als een directe confrontatie aandient, wij leven alsof sterfelijkheid niet voor ons geldt.
Als de 3 vragen (wat zie ik niet, wat voel ik niet en waar beweeg ik niet) toegepast worden op het thema sterfelijkheid, kan het ons leven transformeren, zoals Irving Yalom ook beschrijft in zijn boek ‘Staring at the sun’
 
‘Once we confront our own mortality we are inspired to rearrange our priorities, communicate more deeply with those we love, appreciate more keenly the beauty of life, and increase our willingness to take the risks necessary for personal fulfillment.’ 

Irving Yalom

Vrijdagavond 14 mei themasessie  met Franca Warmenhoven

Wabi Sabi is een Japans woord dat moeilijk te vertalen is. Wabi betekent ingetogenheid: het vinden van schoonheid in eenvoud, je losmaken van de materiële wereld om innerlijke rijkdom en sereniteit te vinden.

Maar ook kan wabi betekenen 'diep ongelukkig', 'verloren', waarbij het zijn oorsprong vindt in het boeddhisme en verwijst naar de staat van het menselijk bestaan waarin altijd lijden aanwezig zal zijn.
Sabi betekent 'roestig', 'aangetast door de jaren', maar ook 'ouderdomsglans': Sabi is een toestand die gecreëerd wordt door het verstrijken van de tijd, door te zijn met de manier waarop alle dingen groeien en vergaan.

De woorden Wabi Sabi gecombineerd gaan over eenvoud en acceptatie van vergankelijkheid en zelfs het vieren van de vergankelijkheid.
Een aantal quotes uit het boek van Beth Kempton over Wabi Sabi:

• Het geheim van wabi sabi te ervaren zit ‘m niet in de wereld zien met een logische geest, maar met een voelend hart.
• Wabi sabi is een intuïtieve reactie op schoonheid die de ware aard van het leven weerspiegelt.
• Wabi sabi is het accepteren en waarderen van de vergankelijke, imperfecte en incomplete aard van alles.

Wabi sabi nodigt uit om je bewust te worden van hoe je je verhoudt tot jezelf en de wereld om je heen en daarin te bewegen naar eenvoud en bewustwording van vergankelijkheid. In de mindfulness maken we vaak die verschuiving en in die zin past de term Wabi sabi misschien wel heel goed bij mindfulness en kan het een uitnodiging zijn om de verschuiving te maken.

En dan nog een stukje uit het boek 'De wijsheid is een vrouw' van Mieke Mosmuller waarin de hoofdpersoon deze verschuiving maakt:

'Wat is een mensenleven...het bestaat uit weemoed. Alles wat in de zintuigen leeft, is er om te sterven - tenslotte. Op het toppunt van de schoonheid begint het sterven.
Ze keek omhoog naar de appelbloesem. In de volle bloei zag ze het begin van het verwelken, hier en daar. Zo ziet men een mensenleven, steeds meer en meer. Waardevol in de schoonheid van de jeugd, in de volle bloei - maar dan al op weg naar het verlies. De tijd brengt slechts verlies, geen winst. Verlies van jeugd, van bloei. Zo ziet men de mens.
Ze huiverde en stond met een ruk op. Ze had het toch koud gekregen. Diep ademde ze in en weer uit. Ze schudde vastberaden haar hoofd, als om zichzelf te vermanen. Nee, zo is niet een mens. Een mens wint met de tijd, door te ontwaken. In het hart van het verwelken groeit de vrucht, ook in de natuur.... Waarachtige schoonheid is wijsheid - en die kan in de jeugd nog niet zijn.'

Daarnaast kun je ook nog eens regelmatig stilstaan bij de 3 vragen: waar zou ik wat beter naar mogen kijken, wat zou ik wat beter mogen voelen en waar zou ik wat meer mogen bewegen op wat ik zie en voel.

Dat zet alles in een ruimer realistischer perspectief.
Zo kom je dichter bij jezelf, je relaties en de wereld.
Zo kom je dichter bij het leven zelf.

Woensdagavond 12 mei themasessie met Rob Vincken

Onze realiteit wordt aardig vertekend door onze overtuigingen en onze gevoelens. Hierbij worden we ook nog sterk beïnvloed door onze omgeving. Onze directe omgeving maar ook de cultuur en onze geschiedenis hebben hier invloed op.

Wij zien dus eigenlijk 'onze' interpretatie van de realiteit.
Die eigenlijk niet eens echt van ons is. We pikken hier en daar van alles op. Mindfulness kan helpen om de directe ervaring binnen te laten en om interpretaties te herkennen. Dat maakt de relatie met de realiteit wat steviger.

Daarnaast kun je ook nog eens regelmatig stilstaan bij de 3 vragen: waar zou ik wat beter naar mogen kijken, wat zou ik wat beter mogen voelen en waar zou ik wat meer mogen bewegen op wat ik zie en voel.

Dat zet alles in een ruimer realistischer perspectief.
Zo kom je dichter bij jezelf, je relaties en de wereld.
Zo kom je dichter bij het leven zelf.

Avondsessie vrijdag 30 april met gast begeleider Annie Nuyts

Het moment dat ik een verhaaltje voorlas voor mijn kleinzoon over het magische Lieveheersbeestje, is mijn besluit genomen. En de daarop volgende dagen schreef ik een verhaal over het verhaal.
Het thema van de mindfulness sessie dat ik afgelopen vrijdag begeleid heb werd ‘Overtreft de realiteit de fantasie of overtreft de fantasie de realiteit?’

Hoe meer informatie ik vond over het wonderlijk roofzuchtig kevertje hoe magischer het werd.
En de magie ligt vooral in de fantasie van de mensen die het al eeuwen vele namen,  speciale eigenschappen en wonderlijke avonturen toedichten. En toch bereikt de realiteit van mijn verhaal dat ik breng, zeker 95%.
Met de aanzet ....er was eens, lang geleden... en met de mooie klanken van de High Spirit Flute bracht ik het gezelschap dichter bij het Lieveheersbeestje en dichter bij hun eigen verhaal en de vraag, kan de mens zonder fantasie?

Het verhaaltje kun je hier nog eens nalezen. De fluit noemt een High Spirit Flute en voor de geïnteresseerden te koop bij Merlyn https://www.merlyn.be/

Themasessie 5 mei om 19.30 u. met Yvette van der Slik

May I offer my love
whether it is accepted,
rejected or met with indifference

Joan Halifax

In deze themasessie hebben we stilgestaan bij: Wat is dat zorgvuldig zorgdragen?
Een thema dat naar mijn idee wel leeft bij de deelnemers van de online retraite maar zeker ook bij mijzelf dit jaar heel actief aanwezig is.
En wel in het bijstaan van mijn moeder bij haar ziekte/ genezingsproces.

Ter inspiratie heb ik onderstaand interview gebruikt van Tara Brach met Frank Ostachi.
Waarin onder andere 5 kwaliteiten worden benoemd die ondersteunend kunnen zijn in het proces van zorgdragen:

https://www.youtube.com/watch?v=Sml6Z0TMx1k

1. Verwelkom alles, duw niets weg.
2. Breng je volledige zelf mee naar de ervaring. Wat dient is niet onze kennis of expertise maar onze kwetsbaarheid en hulpeloosheid.
3. Wacht niet, blijf in contact met de ervaring.
4. Vindt een plek van kalmte in het midden van de dingen/de intensiteit.
5. Cultiveer een beginners mind, een mind van niet weten.

Na de meditatie was er nog ruimte om verder te verdiepen in kleine groepjes. Men kreeg de volgende 2 vragen mee:

In het contact met een dierbare waarvoor je zorg draagt;
* Wat houdt je tegen/wat hindert je om in verbinding te blijven.
* En wat helpt je om in verbinding te blijven.

Yvette

Themasessie 28 april om 19.30 u. met Rob Vincken 

Recht op een andere realiteit. Dit is een van onze meest lastige automatismen. Wat hebben we echt nodig. Waar veranderen en waar is de verstoring meer een wake up call?

Themasessie 21 april om 19.30 u. met Henry Teitelbaum

“Our deepest fear is not that we are inadequate.
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure."

Tijdens de retraite-dag, op 3 april, was de rode draad "wat zie ik niet? Wat voel ik niet? En van wat ik niet zie, niet voel, waar kom ik dan niet in beweging?"
Wat dit bij mij opriep is dat ik mezelf, al decennia, klein houd.
En, bij nader inzien, is dit iets waar blijkbaar velen onder ons op stuiten.

Die quote van Marianne Williamson weerklinkt bij heel veel mensen, dus dit is een ervaring die veel mensen delen.
Vanavond staan we stil, niet zozeer bij WAT je klein houdt, maar eerder bij hoe het zou zijn om die patronen te overstijgen. Hoe zou het zijn om die angst om je volle zelf te zijn, je volle potentieel te benutten, te integreren in jouw acties, jouw gedrag?

“Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, 'Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?' Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It's not just in some of us; it's in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.”

~ Marianne Williamson: A Return to Love: Reflections on the Principles of "A Course in Miracles" ~

Themasessie 14 april om 19.30 u. met Beja Pingnet

Beja geeft een inleiding over het woord Compassie en over deze meditatie, een visualisatie. Ze vraagt je om een beeld te laten opkomen, eerst van een veilige plek en daarna van een Compassievolle Metgezel of een liefdevolle, steunende aanwezigheid. Na de meditatie is er gelegenheid om ervaringen te delen in kleine groepjes (break-out rooms). Wie wil, kan daarna terugkomen in de grote groep en de essentie van zijn ervaring inbrengen of vragen stellen.

Themasessie 9 april met Joke van der Zwaan

Misschien is er wel niets te zeggen over wat stilte is, kan je het alleen ervaren. En toch, toen ik gevraagd werd een praatje te houden en meditatie te begeleiden, kwam dit thema direct in mijn gedachten. Ik probeer iets van mijn ervaring met stilte te vertellen en verder maak ik graag gebruik van de wijsheid uit het Zen Boeddhisme en de Zazen, de meditatievorm die ik zelf al meer dan 30 jaar beoefen.  

Stilte en waken als protest tegen kruisraketten in de jaren 80: Een ervaring die mij lang zal bijblijven is deze door de Franciscaanse vredeswacht georganiseerde stille tochten en wakes voor vrede. Dag in dag uit op dezelfde tijden in stilte lopen naar de militaire basis in Woensdrecht met witte hesjes aan met het ban-de-bom tekeningetje erop. Soms met honderden mensen en soms met 2 of zelfs soms alleen. Maar het ging altijd door. Daar ervaarde ik dat door stilte ook een enorme kracht en tegelijkertijd mildheid en vooral verbondenheid beleefd kan worden. En dat is wat ik ook ervaar door onze dagelijkse online meditaties welke we al zo lang samen beoefenen.

Stilte beleven als er geen geluid is: In mindfulness oefenen we regelmatig met ZIJN met geluid. Wellicht kan er toch ook stilte ervaren worden wanneer we geluiden puur kunnen horen als geluid, zonder er labels op te plakken of gedachten en oordelen over te hebben. Een mooie uitdaging, vind ik dit altijd.    

Stilte die als eenzaamheid wordt beleefd: Zeker in deze lange Corona lockdown, zullen veel mensen dit misschien ervaren. Zoals alleenstaande oudere mensen die hun kinderen en/of kleinkinderen zo lang niet mogen zien.

Stilte waarin je jezelf opsluit/terugtrekt: Alleen maar rust willen en jezelf verschuilen in de stilte. Hiervoor koos ik (on)bewust de eerste jaren dat ik leerde mediteren. Later durfde ik langzaamaan de innerlijke pijn en de pijn van de wereld te voelen en stapje voor stapje toe te laten in de Stilte in mij. Die Stilte krijgt nu steeds meer een ontvankelijke kwaliteit, is meer open, waardoor ik meer en meer ruimte en liefde in mijzelf ervaar. Dit vraagt nog constante oefening.  ‘Oefening baart kunst!’. Mindfulness, Zazen en inmiddels de wijsheid uit vele spirituele stromingen inspireren mij daar enorm bij.         

Stilte vanuit Zen Boeddhisme: Vorm is leegte en leegte is vorm is een van de bekendste Zen uitspraken en wordt beschreven in de hartsutra. Boeddha zei: “de mens lijdt. Waaraan lijdt de mens? Aan zijn gedachten. Ga de stilte/leegte in, voorbij aan je gedachten en je wordt bevrijd van het lijden.´ De hartsutra eindigt met de mantra: Gaté, gaté, para gaté, para sam gaté, bodhhi swaha. Voorbij, voorbij , totaal voorbij, nog voorbij aan het voorbij, zijn in heldere leegte”.
Het Zen Boeddhisme benadrukt dat we niet mediteren voor ons ‘ikje’, maar voor alle levende wezens.
Ik help mijzelf daar graag aan herinneren door regelmatig de Gelofte aan de mensheid te lezen.

Wil je deze downloaden? https://mahakarunachan.nl/wp-content/uploads/2010/12/08-Gelofte-aan-de-mensheid.pdf
Wil je diverse uitvoeringen van de mantra met zang en muziek beluisteren en een korte uitleg lezen? https://mantranita.jouwweb.nl/tekst-en-uitleg/gate-gate
Wil je de hartsutra in zijn geheel lezen? https://mahakarunachan.nl/wp-content/uploads/2010/12/01-Hartsutra-van-de-wijsheid.pdf

Themasessie 7 april met Fleur Helewaut

“Ik begrijp het“, hoe vaak heb je dat zinnetje al uitgesproken of te horen gekregen, al dan niet vergezeld van een begrijpend hoofdknikje?
Begrijpen, wat is dat dan precies? In welke mate kunnen we de ander echt begrijpen? Kunnen we eigenlijk wel iets echt begrijpen?
Of het nu vanuit contemplatieve, filosofische of communcatieve invalshoek is, dat korte zinnetje “ik begrijp het” is alvast de moeite om bij stil te blijven staan. We onderzoeken de verschillende dimensies en lagen, met als inspiratiebron…het dagdagelijkse leven!

“Ik begrijp het”, een zinnetje dat vaak uitgesproken wordt als empathische uiting. “Ik weet hoe je je voelt, ik begrijp waar je doorheen gaat”.
Maar is dat zo? Begrijpen we echt hoe de ander zich voelt, waar de ander doorheen gaat?
Wanneer we spreken over empathie, dan spreken we vaak over in de ander zijn schoenen gaan staan. En ja, dat zal ons wel een blik gunnen op het perspectief van de ander en op zijn gevoelswereld, maar we zullen nooit de weg afgelegd hebben, die die schoenen al gewandeld hebben.

Zowel de cognitieve als affectieve dimensie van empathie zullen altijd onvolledig zijn. We zijn niet de ander, we kunnen ons wel een voorstelling maken van hoe het zou zijn om de ander te zijn. Een voorstelling is altijd onaf en gekleurd door onze eigen levenservaringen. Het is ook dankzij die eigen levenservaringen dat we ons een beeld kunnen vormen van waar de ander doorheen gaat, empathie is altijd een stuk verbeelding en identificatie.

Empathie is een mooie balansoefening tussen het gemeenschappelijke en het unieke. Vele ervaringen in het leven behoren tot de gedeelde menselijkheid en tot daar kunnen we makkelijk begrijpen, maar de precieze invulling en kleur van die ervaring is voor iedere mens uniek en daar zal een grens van begrijpen liggen. Deze grens erkennen is ook een vorm van respect en het behoedt ons om de ervaring van de ander te gaan minimaliseren of anders te gaan invullen.
Dus hoe kunnen we “ik begrijp het” anders gaan formuleren?
Een oefening voor eenieder van ons.

Ook bij de filosofen wordt begrijpen hoog in het vaandel gedragen. Spinoza schreef “de hoogste activiteit die een mens kan bereiken is leren om te begrijpen, want begrijpen is vrij zijn.” Bij de filosofen gaat het begrijpen vooral samen met het blijven stellen van vragen, eerder dan het vinden van de antwoorden op die vragen. Het stellen van vragen is nooit eindig, het volledige begrijpen blijft ongrijpbaar. Begrijpen als een uitnodiging om vragen te blijven stellen, om verwonderd te blijven. Begrijpen dat niet alles te begrijpen valt en dat alles steeds in verandering is, dat er steeds nieuwe dingen ontdekt worden, nieuwe perspectieven ontstaan.

“Ik begrijp het” in onze meditatieve praktijk.
Meditatie wordt geassocieerd met tot inzicht komen, helder zien en een dieper begrijpen. Uiteraard kunnen we met die intentie gaan zitten en ongetwijfeld zullen er inzichten groeien. Maar kunnen we oefenen met een “no attachment to outcome”? Hoe sterk onze intentie ook is in het oefenen, er is geen garantie dat we tot inzichten komen, dat we onze binnenwereld en buitenwereld steeds beter zullen begrijpen,…Kunnen we in het oefenen ruimte blijven maken voor het niet-begrijpen, voor wat niet te vatten is, niet te grijpen is? En niet-begrijpen niet zien als een falen of een tekortkoming, maar als een onderdeel van de menselijke natuur. Begrijpen dat niet begrijpen erbij hoort.

Themasessie woensdag 17 maart om 19.30 u. met Rob Vincken

Wij maken in ons leven vaak onbewust keuzes. We zijn geneigd ons aan te passen aan wat gebruikelijk is, aan wat iedereen doet. Mindfulness kan helpen om stil te staan bij wat je beweegt. Mindfulness kan je helpen om zicht te krijgen op je blinde vlekken. Wat zie je niet, of waar zou je wat beter naar mogen kijken? Wat voel je niet, of wat zou je wat beter mogen voelen? Waar beweeg je niet op wat je ziet en voelt? Dit gaat over het open staan en ervaren wat er is.

Wij zelf, mensen om ons heen en hele 'volksstammen' verdwalen waardoor we vreemde zaken kunnen doen die eigenlijk helemaal niet stroken met onze natuur. Zo gaan we vaak niet ze netjes met onze natuur om. En ook niet zo netjes met onze medemens. Dit komt dan omdat we ons aanpassen aan onze omgeving. Maar eigenlijk passen we ons niet genoeg aan. Als we ons zouden aanpassen aan wat er echt is. Als we ons zouden aanpassen aan onze menselijke natuur. Dan zou de wereld er heel anders uitzien. Dit vraagt om bewuste keuzes en om licht op blinde vlekken. Dan is er een keuze, een keuze om mens(elijk) te zijn.

Themasessie woensdag 10 maart met Henry Teitelbaum

Wat kan stilte bijdragen bij het mediteren?We mediteren hier al een hele tijd. Sommigen weken, maanden, velen zelfs al bijna een jaar. Samen.
Allerlei thema's. Omgaan met gedachten. Met emoties. Met pijn. Met rouw.
Elke begeleider doet dit vanuit het diepste van haar of zijn hart.

En tegelijkertijd kan mediteren ook zò eenvoudig zijn:
Kom zitten.
Kijk naar wat er is.
Kijk naar wat het met jou doet.
Wat leer je, wat ontdek je door keer op keer op keer dezelfde patronen, dezelfde reacties, dezelfde angsten te ervaren?

Stilte is de beste leraar.
Jij bent je eigen beste meditatie-leraar. Je beste levens-leraar.

Vanavond staan we stil bij ... stilte.

Themasessie woensdag 3 maart met Beja Pingnet

Beja begeleidt de meditatie, aan de hand van enkele vragen over gelukkig zijn, kijken naar wat langs komt in je geest, en zijn bij wat is. Na de meditatie vertelt Beja:
Men zegt dat geluk te maken heeft met 3 factoren: genen, omstandigheden en mindset. Alleen aan onze mindset kunnen we zelf iets veranderen; daar wil ik het dan ook graag over hebben. Een leuke uitspraak die ik onlangs ben tegengekomen, is:

Wat we hebben, willen we niet (Beja maakt een beweging van wegduwen)
Wat we willen, hebben we niet (Beja maakt een grijpbeweging)

Zo zijn we altijd in beweging: er is altijd wel iets wat we niet hebben en wél willen; misschien hebben jullie dat zelf opgemerkt tijdens deze meditatie. Zo zijn we onverzadigbaar, altijd op weg naar meer, beter, verder en anders. Zo maken we onszelf ongelukkig.

De Vlaamse psychiater Dirk De Wachter schreef een boek “De kunst van het ongelukkig zijn”; op YouTube heb ik meerdere van zijn voordrachten beluisterd. Hij heeft het over de gewone dingen van het leven (de gewonigheid) met de vraag: “mogen die er ook zijn?  En verdriet, mag dat er zijn?”

Het basisboek over Mindfulness van Jon Kabat-Zinn heeft de titel “Full Catastrophe Living”, Leven in de catastrofe van het leven; Mindfulness gaat over de moeilijke dingen in het leven; die horen erbij.
Ik ben ook gaan zoeken bij Mindfulness Teachers naar wat zij zeggen over geluk. Bij Thich Nhat Hanh vind ik: “Meditatie brengt geluk, omdat je meester bent over jezelf, over je gedachten en gevoelens”*.

Dat kan ik goed herkennen; in mijn meditatie leer ik kijken naar alles wat langs komt in mijn geest, en daardoor word ik steeds minder meegesleurd door drama’s van gedachten en gevoelens.
Bij Edel Maex vind ik: “Misschien is geluk, blij zijn met de blije dingen en verdrietig zijn met de verdrietige dingen”*. Ook dat, vind ik heel mooi; ik word er helemaal blij van. Ik kan heel goed verdrietig zijn bij de moeilijke dingen in het leven. Heerlijk, zo kan ik, met mijn verdriet, toch gelukkig zijn!
Ik lees ook: “Als we stoppen met vechten tegen de lastige dingen, en met grijpen van de leuke dingen, veroorzaken we minder onheil voor onszelf en voor anderen”. Voor mij klopt dit helemaal. Ik zie hier nu meerdere mensen knikken; leuk, die herkenning.

* Ton Kamphof, Thich Nhat Hanh, Mededogen is zonder grenzen, p 29
* Edel Maex, Mindfulness, In de maalstroom van je leven, p 153 - p154

Themasessie woensdag 24 februari 2021 om 19.30 u. met Rob Vincken

Gewoontes ontstaan vanzelf als je iets vaker doet. Je doet het automatisch waardoor het minder energie kost. Er zijn goede gewoonten en minder goede gewoonten. Denk aan tandenpoetsen en sigaretten roken.

Meditatie lijkt dan wel te passen bij de goede gewoonten. Toch klopt dat niet helemaal. Als we meditatie uit gewoonte gaan doen, dan mediteren we automatisch. En ondanks het feit dat we in meditatie aanwezigheid oefenen sluipen ook hier soms gewoonten in. Niet alleen als 'afleiding-en dan breng mijn aandacht weer vriendelijk terug', maar zelfs in de vorm van 'afleiding-en-dan-breng-mijn-aandacht-weer-vriendelijk-terug'.

Ook het terugbrengen kan een automatisme worden. Soms vinden we een rustige plek in onze meditatie en je kunt dan de neiging krijgen diezelfde plek te gaan opzoeken. Ook dat kan een gewoonte worden.

Maar misschien het belangrijkste is wel dat je het moment van gaan zitten bewust wilt meemaken.

Je gaat niet zomaar zitten, maar je kunt je bewust zijn van wat je beweegt om te gaan zitten en hoe je gaat zitten. Misschien rond dezelfde tijd, misschien iedere dag, maar niet uit gewoonte.

Themasessie woensdag 17 februari om 19.30 u.
met Yvette van der Slik

We hebben in kleine groepjes stilgestaan bij grote verschuivingen in je leven. Aandacht voor deze keerpunten brengt ons in contact met onze kracht en onze diepere intenties.  De echte keerpunten gaan vaak gepaard met de stress van het oude dat niet meer past.
Het delen van deze keerpunten in de kleine groepjes voelde fijn en intiem. Mooi om te merken dat de retraite zou vertrouwd en veilig voelt dat het delen van deze hoogte- en dieptepunten mogelijk is.
En mogelijk kan het stilstaan bij keerpunten ons helpen om ook nu ruimte te maken voor verandering als iets niet (meer) bij ons past.

'Only when falling on my back
did I stop and see the sky'
- Mark Nepo -

Themasessie woensdag 10 februari met Beja Pingnet: "In deze meditatie nodig ik je uit om verwachtingen te onderzoeken: verwachtingen die je hebt naar een ander én de omgekeerde beweging, verwachtingen van een ander naar jou toe. En vooral wat dit met je doet".

Themabijeenkomst 3 februari met Marieke Delannoy

Soms merken we meteen effect van iets wat we doen. Dat is fijn: korte termijn bevrediging. Een gevoel van slagen of lukken.
Wat onze acties van vandaag echter op lange termijn voor effect hebben, is onduidelijk. Wat onze acties van nu uiteindelijk teweegbrengen, kunnen we niet overzien.

Soms planten we in dit leven een zaadje, wat misschien in een volgend leven pas vruchten af werpt. Wat echter belangrijk is, is welke zaadjes we planten, welke zaadjes we water geven…

Eigenlijk weten we ook niet wat het samen zijn in deze retraite uiteindelijk zal brengen. We weten niet wat het op lange termijn zal betekenen of doen, niet alleen voor onszelf, maar vooral ook voor onze omgeving en misschien ook de hele wereld om ons heen. Het is in ieder geval al heel bijzonder dat we hier met zoveel mensen samenzijn. En misschien dat we in dat samen zijn ook zaadjes kunnen planten en kwaliteiten water kunnen geven die we willen laten groeien, in onszelf en de wereld om ons heen.

In meditatie willen we ook soms graag meteen effect opmerken. Soms zouden we heel graag een fijn gevoel willen halen uit de meditatie, of een gevoel van lichtheid en liefde ervaren. Echter in meditatie, net zoals in het leven, gaat het niet om het directe resultaat. Het gaat erom dat je hier zit, elke keer opnieuw, en vertrouwt op het lange termijn effect. En eigenlijk weten we niet wat dit zal zijn.
Wat wel belangrijk is, is dat we hier niet alleen zitten voor onszelf. Als we oefenen met meditatie, oefenen we in geduld, kalmte, vertrouwen, aandacht,… En hier hebben onze naasten, onze vrienden en familie ook profijt van. En wie weet heeft het uiteindelijk nog een veel groter doel. Als we met z’n allen hierin kunnen oefenen, kan dit ook effect hebben op de hele wereld.

Misschien heb je ook een visie of hoop voor de toekomst? En dit kan richting bepalen in je leven. En als je een richting bepaalt die je op wilt, dan is het ook makkelijker om je intentie te bepalen voor deze dag, deze week of deze maand.
Leven in de richting van wat je wil in de plaats van wegkomen van wat we niet willen.

Dus kan je bewust kiezen voor wat jij belangrijk vindt, niet alleen voor jezelf, maar ook voor de mensen om je heen, en misschien wel voor de wereld.

Marieke deelde aan het eind van de meditatie de tekst “A Vision” van Wendell Berry.

Trish nam ons mee in een krachtige oefening 'The 5 pointed practice'. Ze vertelt dat ze deze oefening graag aanreikt als ‘bookends’ (een soort boekensteun) waarmee je een reguliere mindfulnes oefening kunt starten en afronden. De oefening biedt ook een prettige manier om de dag te starten en vanuit dit ruimere perspectief de dag in te gaan.

Deze '5 pointed practice' deelt Trish met ons als oefening en als korte teaching. Ze zet na de oefening boeiend uiteen voor welke kwaliteiten deze 5 points in de oefenen staan, de kracht in de verbinding en balans tussen de verschillende points.

Trish Bartley komt uit de UK en is ervaren mindfulness trainer en opleider.

Themabijeenkomst 27 januari met Rob Vincken

Bij vrijheid denken we vaak aan nergens aan gebonden zijn en doen wat je wilt.
Vrijheid op deze manier is beperkt. We weten soms niet goed wie we echt zijn en we weten ook soms niet goed waar we heen willen.
Zo kunnen we soms in vrijheid voor een pad kiezen, voor een relatie kiezen, die eigenlijk helemaal niet bij ons past.
Contact met ons diepere zelf, bewustzijn van het hier-en-nu en een open blik voor de wereld om ons heen zijn nodig om betekenisvolle keuzes te maken die passen. Verbinding met onszelf laat ons zien wie en wat we zijn. In de mindfulness beoefening versterken we die verbinding en krijgen we zicht op gedachten, gevoelens en wat ons beweegt. Als we daar niet bij stilstaan dan is er geen sprake van veel vrijheid en wordt je geleid door impulsen en gewoonten, die misschien helemaal niet passen bij wie je bent. Mindfulness helpt daarnaast ook om een reëler beeld van de wereld om je heen te krijgen, waardoor je mogelijkheden ook anders gaan uitzien.

Net de verbinding met onszelf en de verbinding met de wereld om ons heen geeft helderheid en betekenis. Mindfulness is hierbij een voorwaarde. Als we niet bewust zijn wat we doen dan leven we op automatische piloot. Dat is alles behalve vrij.
De vrijheid om te zijn met wat er is. De vrijheid om te accepteren wat je niet kunt veranderen en de vrijheid om dat te doen wat voor jou past en dat miss ook nog past bij het leven en de mensen om je heen.
Vrijheid door verbinding.  

Themabijeenkomst 20 januari met Henry Teitelbaum

Tijdens onze opleiding als Mindfulness-trainer kwamen we deze quote tegen:

“Als je waarden hebt, ga je af en toe verontwaardigd worden.
Let er op, dat je waarden hun waardigheid niet verliezen.”

Met alles wat er nu aan het gebeuren is, op allerlei vlakken (Corona, vaccinatie, wel of niet naleven van de maatregelen en beperkingen, de situatie in de VS, de milieu-crisis, ...) is er veel verontwaardiging merkbaar.
Hoe kan ik daar heilzaam mee omgaan?

We ervaren allemaal wel eens verontwaardiging.
Dit gebeurt des te meer wanneer een situatie of gesprek onze kernwaarden aantast of kwetst.
Het is net in zo'n situaties dat we gemakkelijker overreageren. Intern en/of extern.
We zijn begonnen met een meditatie die op ontdekkingstocht gaat naar de eigen gevoelig liggende waarden. Waar en wanneer word ik "getriggerd"?
Welke waarde komt hier in het gedrang?

Een aantal waarden die zeer vaak tevoorschijn kwamen in de chat, zijn gelinkt aan eerlijkheid/oneerlijkheid, vertrouwen/misbruik van vertrouwen, onrecht.

Veel belangrijke maatschappelijke veranderingen hebben hun oorsprong in acties genomen vanuit een diepe verontwaardiging.
Is er dan iets mis met "verontwaardigd zijn"? Hier kwam een boeiend en geanimeerd gesprek op gang, met dit als thema.
Uiteindelijk kwamen we bij een aantal punten:
Zoals de basis-zin terecht zegt: wanneer je waarden hebt, ga je regelmatig verontwaardigd zijn.
Het punt hier is niet, dat hier iets mis mee is. Maar wel dat je jouw waardigheid kan verliezen wanneer je je laat meeslepen door jouw reactie.

Handelen om iets in gang te brengen vanuit verontwaardiging is héél belangrijk.
Sta eerst stil bij wat je wil bekomen als resultaat. Hoe gebruik je best jouw gevoel van verontwaardiging, om tot het beste resultaat te komen?

Themabijeenkomst 13 januari om 19.30 u. met Beja Pingnet

In deze meditatie staan we stil bij perfectionisme aan de hand van enkele vragen:
 
* Ben jij of zie jij jezelf als een perfectionist ?  In welke mate ? Op welke terreinen?
* Wat wil je vermijden ?Wat wil je bereiken met je perfectionisme?
* Zijn er specifieke woorden die jouw perfectionist gebruikt ? Bv. je moet - je mag niet?
* Is perfectionisme voor jou een last of een kracht?
* Op welke manier zou je de kracht van perfectionisme (meer) kunnen ervaren?

Ook als je jezelf niet herkent als perfectionist, ben je welkom; je kan eventueel een ander gedrag of gewoontepatroon onderzoeken.
Na de meditatie is er een korte theoretische uiteenzetting over perfectionisme en is er ruimte om te delen voor wie dat wil.

Themabijeenkomst woensdag 16 december om 19.30 u. met Beja Pingnet

Beja: Een vriendin ambulancier vertelde me onlangs: Als ik opgeroepen word na een ongeval om mensen naar het ziekenhuis te brengen, klagen ze eigenlijk weinig over fysieke pijn maar veel meer over de zorgen die ze zich maken. Zoals bijvoorbeeld: Ga ik mijn job nog kunnen doen? Zal ik nog kunnen skiën? Hoelang gaat dit duren? Wie gaat er voor mijn kinderen zorgen, als ik dit zelf niet meer kan?
Vreemd, zei ze, mensen zeggen zelden: Oei, mijn been doet zeer, of ik heb pijn aan mijn ribben.

Een Mindfulness cursiste vertelde: Ik had nekpijn en hoofdpijn, ik ergerde mij want ik wou deze meditatie (over fysieke pijn) goed volgen en ik dacht: “vervelende hoofdpijn, zo kan ik niet mediteren”. Toen was er plots een flits die me zei: “Als ik nu eens zou doen wat Beja vraagt”. Ik heb dan mijn aandacht naar de pijn gebracht, zacht en vriendelijk; dat ken ik eigenlijk niet. Toen ging ik de pijn pas écht voelen, maar na enige tijd merkte ik dat de pijn verminderde. Bijzonder, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Gewoonlijk wordt die pijn, als ze er één keer is, alleen maar erger en dat duurt dan enkele dagen. Daar ga ik thuis nog mee oefenen !

Gewoonlijk willen we de pijn niet; we vechten ertegen of we vluchten ervan weg. We spannen onze spieren aan, we verkrampen, we maken ons (dikwijls overbodige) zorgen en we zijn bang, kwaad of verdrietig; een automatische reactie, een spontaan en onbewust proces. Dit is zeker niet verkeerd; de vecht- en vluchtrespons is een bekende stressreactie en het is maar goed ook dat we die hebben. Gelukkig dat we onze hand wegtrekken als we, per ongeluk, de kachel aanraken, of dat we weg springen als een snel rijdende auto te dichtbij komt. Maar helaas, als we dit te lang of te veel doen, wordt de pijn alleen maar erger: vechten tegen werkt niet.

In deze meditatie geven we, zacht en vriendelijk, aandacht aan een plek in ons lichaam waar we fysieke pijn, spanning of ongemak gewaarworden. Ik nodig je uit om er naartoe in plaats van ervan weg te lopen of ertegen te vechten. Daarbij kan je kiezen of je volgt of niet; je kan altijd je aandacht laten rusten op je adem of een ander anker. We onderzoeken dit ongemak, deze plek, en de gedachten en gevoelens die ermee samen hangen. Dit is niet simpel, zeker niet voor wie chronische pijn heeft; het vraagt moed en mildheid om deze weg te bewandelen. Mediteren is een pad voor moedige mensen. Zo leren we zien en voelen hoe we ons dagdagelijks opspannen, welke gedachten en gevoelens we hebben en hoe we zelf pijn en spanning en ongemak onbewust in stand houden.
Na de meditatie volgt er een theoretische uiteenzetting en is er ruimte om te delen voor wie dat wil.

Je bent wat je eet is het thema van de mindfulness-sessie van deze themabijeenkomst woensdag 2 december om 19.30 u. met Mark Franck
 
Mindfulness gaat over verbinden, met jezelf en met alles buiten jou, want uiteindelijk is alles met elkaar verbonden toch?
Mark gaat met ons stilstaan bij de vragen hoe we ons kunnen verbinden met voedsel en wat tot ons dieet kan behoren, onze huidige relatie met eten en de bewondering van de eetbare wilde natuur en voedselketens.

Minfulness meditatie met met Franca Warmenhoven over uitstellen, weerstand en moeten...Thema 'Procrastineren'

Bijeenkomst 25 november met Franca Warmenhoven

Franca vertelt:
Het thema van vorige thema-avond was: ‘procrastineren’, oftewel uitstelgedrag. Het hing al een tijdje in de lucht, maar nu zijn we het dus echt even ‘aangegaan’….;-)
Procrastineren klinkt alsof je met iets heel belangrijks bezig bent en we doen het allemaal. We stellen dingen uit, gaan dingen uit de weg en hebben hier allemaal onze eigen maniertjes voor. Het interessante is dat we dit zelfs doen met dingen die echt belangrijk voor ons zijn.
Deze avond hebben we wat dieper gekeken naar de grond van ons procrastineren, met als inspiratie de woorden van David Whyte:
 
“Procrastination is not what it seems… What looks from the outside like our delay; our lack of commitment; even our laziness may have more to do with a slow, necessary ripening through time and a central struggle with the core realities of any endeavor to which we have set our minds. To hate our procrastinating tendencies is in someway to hate our relationship with time itself, to be unequal to the phenomenology of revelation and the way it works its own quiet way in its very own gifted time, only emerging when the very qualities it represents have a firm correspondence in our necessarily struggling heart and imagination.
 
Enerzijds worden we uitgenodigd om geduld te oefenen en te beseffen dat alles zijn eigen tijd heeft. Anderzijds ligt er ook een uitnodiging om te zoeken wat er aan de basis ligt van ons uitstellen. Om het onderzoek naar het procrastineren aan te gaan. Want: ‘What is in the way, IS the way!’
 
We hebben gezeten met ons procrastineren, niet om onszelf streng tot de orde te roepen, maar vanuit een open onderzoek. Wat ben jij op dit moment aan het uitstellen? En durf je er echt naar te kijken? Zijn het triviale dingen, of de grote dingen van het leven die je nu even niet aan gaat? Het blijft een interessante dans om niet in het ‘moeten’ en ‘veroordelen’ terecht te komen, maar ook niet in een aandachtsloos proces van procrastineren terecht te komen.
Zo lang we het proces met nieuwsgierigheid kunnen onderzoeken, ontdekken we misschien wel het inzicht en de ruimte achter het procrastineren:
 
‘Procrastination helps us to be a student of our own reluctance, to understand the hidden darker side of the first enthusiastic idea, to learn what we are afraid of in the endeavor itself; to put an underbelly into the work so that it becomes a living, satisfying whole, not a surface trying to manipulate us in the moment.” (David Whyte)

‘Dankbaarheid’ met Franca Warmenhoven

‘It is not happiness that makes you grateful,
it is gratefulness that makes you happy.’
 
Dankbaarheid lijkt iets te zijn wat ons kan overkomen, bijvoorbeeld als we iets moois of fijns meemaken. Maar dankbaarheid kan ook een keuze zijn: Een keuze om van moment tot moment wakker te zijn voor dat waar we dankbaar voor kunnen zijn.
Franca zal vanavond het thema dankbaarheid meenemen in de meditatiebegeleiding en hoe je dit in je beoefening kunt brengen.

Via deze link kun je al eens kijken naar een video van David Steindl-Rast 'Want to be happy? Be grateful!'

Themasessie woensdag 16 september om 19.30 u met Rob Vincken met het thema 'Samen niksen'.

Van niets komt iets.
En los van welke God hier met zijn tengels aan heeft gezeten, dat is niet niks.

Wat betekent dit voor ons in onze meditaties?

Waarschijnlijk is het allemaal begonnen met de ‘Big Bang”.
Klaarblijkelijk kwam deze grote knal voort uit het niets. Neem daarbij de evolutie waaruit wij voortkomen.
Dit wondertje is niet niks.
En dit wonderbaarlijke is nog steeds heel goed zichtbaar voor iedereen die de ruimte neemt om echt om zich heen te te kijken en te ervaren. En als je nu de ruimte neemt om stil te staan bij de ‘Big Bang’ en de evolutie dan is ook herin het wonderbaarlijke nog steeds voelbaar. Maar wij hebben dit al zo vaak gezien en daarbij staan we niet zo veel stil bij onze ervaringen. Op deze manier missen we de wonderbaarlijke dimensie van het leven.

Mindfulness opent.
Mindfulness helpt om ruimte te maken voor je ervaring. Daarbij wordt de dimensie van het wonderbaarlijke meer en meer zichtbaar. Het wonderbaarlijke helpt om dichterbij het leven zelf te komen.

Iets komt uit niets.
Iets bestaat tegen de achtergrond van niets.

In meditatie kun je het niets soms ervaren als de plek waar gedachten in ontstaan, de ruimte tussen inademing en uitademing, de stilte tussen geluiden en de stilte onder geluiden. Maar het niets is miss ook wel de container waarin alle ervaring plaatsvindt.
Maar niets is niets. En jij bent iets en jij bent niets.
 

"We  live in illusion and the appearance of things
There is a reality. We are that reality
When you understand this, you see that you are nothing,
and being nothing, you are everything. That is all."

~ Kalu Rinpoche ~

Je kunt hier naar de video van Alan Watts kijken: Nothingness is the Ultimate Reality

Themabijeenkomst woensdag 11 november om 19.30 u. met Fleur Helewaut
 
In een wereld waar zo veel gebeurt en te gebeuren staat, waar is mijn plaats als mens?
Hoe verhoud ik mij tot deze wereld en al wat daarin leeft?
De voorbije maanden hebben ons regelmatig voor uitdagingen geplaatst, ons verplicht onze grenzen op te zoeken, flexibel te zijn,….ook op momenten waar het ons misschien compleet overspoelde en we vooral onmacht ervaarden.
Ook op andere momenten in ons leven hebben we al onmacht ervaren en het gevoel gehad geen invloed te hebben, te moeten ondergaan.
Maar hoe (on)machtig zijn we precies als mens?

Deze avond staan we stil bij hoe mindfulness en de liefde voor het lot hand in hand gaan. We gaan dieper in op ons mens-zijn, ons lot van mens-zijn en hoe ons dat richting kan geven in de zingeving van ons leven

Themabijeenkomst woensdag 4 november om 19.30 u. met Rob Vincken
 
Waar liggen kansen en wat heeft mindfulness hiermee te maken?
Wat moeten we hiermee, wat leren we hiervan en waar moet dit heen?
Hoe de Amerikaanse verkiezingen de wereld op zijn kop zetten.

Afgelopen week hebben we ook al stilgestaan bij een groot probleem, namelijk corona.
Hoewel we al heel wat tijd met corona hebben doorgebracht lijkt het toch belangrijk om stil te staan bij de corona in ons leven. Hierbij ruimte makend voor wat er is aan gedachten, gevoelens en fysieke sensaties.

Of we het nou willen of niet corona raakt ons allemaal. Om al die bewuste en onbewuste aanrakingen te verwerken is ruimte en aandacht nodig. Af en toe stilstaan maakt zaken helderder waardoor je je beter kunt verhouden tot de pandemie.

Mindfulness meditatie met Rob Vincken 1 november 2020

Help!

I need somebody
(Help!) not just anybody
(Help!) you know I need someone

Help!
I never needed anybody's help in any way
But now these days are gone, I'm not so self assured (but now these days are gone)
(And now I find) Now I find I've changed my mind and opened up the doors
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the ground
Won't you please, please help me?
And now my life has changed in oh so many ways (and now my life has changed)
My independence seems to vanish in the haze
But every now and then I feel so insecure (I know that I)
I know that I just need you like I've never done before
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the…
When I was younger, so much younger than today
I never needed anybody's help in any way
But now these days are gone, I'm not so self assured (but now these days are gone)
(And now I find) now I find I've changed my mind and opened up the doors
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the ground
Won't you please, please help me, help me, help me, ooh

Rob stelt ons de vraag: Hoe past dit in onze wereld en wat heeft mindfulness hiermee te maken.

Themabijeenkomst 21 okt met Yvette van der Slik

Vanuit het diepste spirituele perspectief is alles één binnen het universum. Maar zodra dat eenzijn zich splitst en zich manifesteert in oneindige vormen, wordt dualiteit gecreëerd. De meest fundamentele van alle dualiteit is mannelijke en vrouwelijke energie. Dit is de Yin / Yang die in het hele gemanifesteerde universum verschijnt.
Hoe kunnen deze tegenpolen een creatieve bron zijn voor onze persoonlijke ontwikkeling?

“Wisdom tells me I am nothing.
Love tells me I am everything.
And between the two my life flows.”
― Nisargadatta Maharaj
 
Yvette nam ons mee voor een exploratie rond deze tegenpolen met de uitnodiging om deze te ervaren, los van gender. Waar zie je jezelf binnen dit spectrum? Meer yin of ervaar je jezelf misschien meer Yang?

In de meditatie reikte Yvette de volgende woorden aan als handvat naar de belichaming van deze 2 polariteiten.

Qualities of masculin & feminine principles

Strong - Yielding
Directional - Circular
Stability - Change
Form - Flow
External - Internal
Objective - Subjective
Rational - Intuitive
Observing - Connecting
Discipline - Surrender
Challenging - Supportive

Tevens werd stil gestaan bij de schaduwkanten van deze polen? Ofwel de onvolwassen vrouwelijke en de onvolwassen mannelijke energie.
Bv wat als discipline zonder vrijheid wordt ervaren. En hoe uit zich vrijheid zonder discipline.
Van hieruit werd ook stilgestaan bij de meer geïntegreerde volwassen mannelijke en vrouwelijke energie.
 
“Power without love is reckless and abusive,
and love without power is sentimental and anemic.
Power at its best is love implementing the demands of justice,
and justice at its best is power correcting everything that stands against love.”
 
Martin Luther King Jr.

Met veel dank aan Miles Kessler en Kirsten Neff.

14 oktober om 19.30 u met Sumaya en Franca: 'Zwart en wit hoeft niet altijd zwart / wit te zijn'

Sumaya El Houba zal een meditatie begeleiden en daarna zullen Sumaya en Franca vanuit hun eigen perspectief spreken over de beleving van racisme en discriminatie en iedereen uitnodigen om stil te staan bij de eigen en gezamenlijke beleving. We zijn nieuwsgierig wat we met elkaar kunnen ontdekken!
In het leven van alledag ontmoeten we vele blinde vlekken in ons zelf en onder elkaar. Soms worden die blinde vlekken passief of actief achterhaald doorheen een proces dat niet altijd zo evident is.
In de Soefi traditie vertelt het beroemde komische verhaal van de twaalfde-eeuwse wijze, mullah Nasruddin, op handen en knieën zoekend onder een straatlantaarn.
‘Wat ben je kwijt?’ vraagt een buur. ‘Mijn sleutel,’ antwoord hij. De buren helpen hem in de zoektocht naar zijn sleutel, heel voorzichtig en met veel precisie tasten ze elk stukje grond af in het bijzijn van een lamp. Niemand vindt de sleutel. ‘Wacht, Nasruddin,’ zegt iemand eindelijk, ’waar ben je je sleutel kwijt?’ ‘In mijn huis’. ‘Maar waarom zijn we dan hier op de grond buiten aan het zoeken?’ ‘Omdat ik natuurlijk hier beter kan zien, onder het licht van de straatlamp.’

Soms is het makkelijker om in dezelfde plekken te kijken en problemen te isoleren zonder de schaduwkanten op te zoeken. En toch is er een verlangen om breder te durven kijken en ons te verplaatsen in ongekende terreinen zodat we als gemeenschap geen kansen missen om samen te evolueren.
Inzichten komen niet vanzelf en racisme blijft vaak nog steeds een taboe onderwerp. Er over praten en het benoemen is een essentiële stap in het actief ondersteunen van de ontworteling van structurele en individuele racisme. Een ongemakkelijk en pijnlijk gebeuren, en toch zo noodzakelijk. Net zoals het ontsmetten van een wonde kan prikken, maar nodig is voor de genezing.
Het is van belang om niet te vervallen in veralgemeningen en vijandigheid. Maar om te focussen op het gedrag en acties dat aan de oorzaak ligt van de diepe kwetsing en hoe men daardoor verbanden blijft leggen met afkomst en huidskleur. Het blijft een delicate evenwichtsoefening waarin afstemmen met een niet-oordelende attitude, compassie en openheid soms ver zoek is. Waar het juiste midden ligt in dit menselijke delen is voor velen nog onbekend en een blijvende zoektocht. We weten alom dat we jammer genoeg generaties lang getraind zijn om deze blinde vlekken te negeren en vooral deze gesprekken niet te hebben.
De bedoeling van het samen komen en het benoemen van racisme is van belang om het vertrouwen in de medemensen, samenleving en instituties te stimuleren. Er is geen stappenplan maar wel een richtingaanwijzer en meerdere handvaten die uitnodigt naar een diepere verandering op zowel individueel als maatschappelijk niveau.
Hoe kunnen we beter samenleven en hoe houden we onze relaties ondanks de vele ongemakkelijke ondertonen centraal?
Hoe kunnen we zo een groot obstakel zoals racisme die grote gapende wonden en chronische stress creëert serieuzer nemen, actief aanvaarden als problematisch zonder er te veel om heen te dwarrelen?

Samen zitten. Samen zijn. Samen wakker. Samen sterk. Samen leven.
Themasessie met Rob 7 oktober

De kracht van de groep in mindfulness
De groep kun je zien als een aparte entiteit. En vooral bij een groep geldt dat het meer is als de som der delen, de opgetelde individuele ervaringen. In een groep is er een extra energie beschikbaar.
Groepen kunnen grootse dingen doen.
Een groep heeft, net als een individu, een karakter, gewoonten, richting en is zich meer of minder bewust van zichzelf. Het bewustzijn van de groep is afhankelijk van het bewustzijn van de deelnemers. Deelnemers kunnen hun ervaringen delen binnen de groep. Als de groep hiervoor ruimte maakt ontstaat er groepsbewustzijn. Het groepsbewustzijn wordt gevoed door de inbreng en diepte van de individuele ervaringen. De groep kan zich zo bewust worden van zichzelf.
Wat voelen we, wat denken we, wat zijn onze drijfveren en kunnen we hiermee zijn.
Verdieping hiervan kan komen door als groep ook stil te staan bij de schaduw van de groep (daar waar de groep doorschiet en de verwerking van traumatische ervaringen van de groep). Door de diepere lagen te verkennen van wat de groep beweegt ontstaat er een heel bewuste groep.
Mindfulness als het mechanisme dat ruimte maakt voor de directe ervaring is de perfecte tool voor het bewustworden van groepen.
Daarnaast helpt mindfulness om dingen te zien, te ervaren, zoals ze zijn. Hierdoor kunnen het individu en de groep zich afstemmen op de aard van het leven zelf.
Dan kan een groep een aandeel hebben in de zich ontvouwende evolutie.
Samen zitten, samen zijn, samen delen en samen bewegen.

Meditatie met Rob Vincken

Themasessie met Beja 30 september

'Leven en Dood, Het Gouden Randje'

Beja vertelt:
Ik vind het spannend om een thema avond te begeleiden, vooral omdat ik een heel persoonlijk thema gekozen heb. Het was origineel niet mijn keuze om deze thema avond te begeleiden maar door een wisseling met een collega kwam ik “toevallig” uit op vanavond, woe 30 sept. En, toeval is dat wat je toevalt. Dus dacht ik, laat me dit maar aannemen.

Het thema dat ik gekozen heb is: Leven en Dood, Het Gouden Randje.
Leven en Dood: gewoonlijk zijn we blij met het leven, en omgaan met de dood, is moeilijker. De dood komt dikwijls onverwacht en soms zien we ze wél aankomen, maar ook dan komt ze mogelijk toch nog onverwacht, ook al is het misschien zelfs een opluchting. Zo was het bij mij, bij ons, in onze familie.

Morgen, 1 oktober, of vannacht eigenlijk, is voor mij een bijzonder moment want 35 jaar geleden is mijn jongste broer gestorven. Hij was 20 en ik was 29 jaar. Mijn leven is op dat moment radicaal veranderd. Ik vind het bijzonder hoeveel verdriet ik nog steeds kan voelen, zeker als ik er de tijd voor maak.
Mijn broer, de jongste van 6 kinderen, mijn lievelingsbroer, had Hodgkin kanker en kreeg 2 jaar lang zware chemo- en radiotherapie. Ik zag hem fysiek achteruit gaan en dat raakte me diep. In onze familie werd er alleen gesproken over cijfers en behandelingen: 97% kans, 66%,  33%, beenmergtransplantatie, steriele kamer en dan “we kunnen niets meer doen”.
Er werd niet gesproken over gevoelens en zeker niet over doodgaan. Palliatieve Zorg bestond nog niet in België. Ik voelde me alleen met mijn verdriet en mijn wanhoop.

In die periode had ik regelmatig astmacrisissen met ziekenhuisopname, en die crisissen werden steeds heftiger. Ik kon het niet meer hanteren; het was een donkere periode in mijn jonge leven.
Als wetenschapper, ik heb vroeger fysica gestudeerd, had ik alleen interesse voor alles wat wetenschappelijk bewezen kon worden; iets anders bestond toen niet voor mij. En plots was daar de dood en wist ik, voelde ik, dat mijn broer bij mij was. Onmogelijk en onverklaarbaar.

Ook nu, kan ik dat soms nog heel goed voelen; dan is hij bij mij, op mijn rechterschouder. De vraag: “doodgaan, wat is dat ?” heeft me langdurig bezig gehouden. Ik heb er nog steeds geen antwoord op, maar ik kan er nu rustiger mee omgaan.

Door de heftigheid van mijn gevoelens en mijn zware astmacrisissen ben ik op zoek gegaan in de wereld van de psychologie en psychotherapie. Ik heb vele cursussen, therapieën en opleidingen gevolgd. Ik heb ook leren mediteren. Daardoor is er nu een grote rijkdom in mijn leven, die er anders vermoedelijk nooit geweest zou zijn. Het was een heel proces, het was niet simpel en heeft lang geduurd. Maar nu, 35 jaar later, kan ik wel zeggen dat ik veel geoogst heb vanuit die donkere periode. Ik heb geleerd om gevoelens te durven voelen en erover te praten; ik heb leren luisteren naar mijn lichaam en ben rustiger gaan leven, andere dingen gaan doen en nog zoveel meer. Dat is het gouden randje rond de donkere wolk.

In deze meditatie nodig ik je uit om te kijken naar een donkere wolk uit je verleden en om stil te staan bij het gouden randje dat je “gekregen” hebt dankzij deze moeilijke ervaring. Daarna kan je, als je dat wil, kijken naar een donkere wolk in je leven nu. En als je er later op zou terugkijken, welk gouden randje zou er dan kunnen zijn ? Of, welk gouden randje zou je jezelf toewensen ?

Mindfulness talk met Rob Vincken over de gezamenlijke reis in de online retraite.

29-09-2020

29 maart om 10 uur zijn we gestart met onze online retraite.
In onze eerste retraite nieuwsbrief hebben we onze wens als volgt geformuleerd.
“Het verlangen naar verbinding is er. Tegelijk mogen we niet echt samen zijn. Dus klappen we samen voor de artsen, verpleegkundigen en anderen die in de zorg aan het werk zijn. Ontroering voor wat er ontstaat, verdriet om wat er niet meer is, meer bewustzijn voor de dingen die er echt toe doen…”

De retraite die gestart is tegen de achtergrond van de corona pandemie inmiddels 6 maanden op pad. Schoorvoetend gestart, aftastend, en vooral zoekend hebben we elkaar ontmoet, uitgedaagd en vooral stil gestaan en gezeten.
Het is ontroerend om te ervaren hoe het samenzitten ons bij elkaar heeft gebracht. Hoe de retraite een veilige haven is geworden van waaruit menig schuitje het onbekende heeft opgezocht. Samen hebben we de donkere wolken en hevige stormen in onszelf maar ook de soms wel erg akelige berichten uit de wereld niet vermeden, maar juist een plek gegeven. Er is verbinding ontstaan, en een veilige haven en vooral heelheid en hoop.

Wie had kunnen denken dat dit we samen zo een mooie reis konden maken. En de reis gaat verder, nog steeds samen zoekend en voelend.
We willen iedereen bedanken voor het samen dragen van deze retraite. Het begeleidingsteam, drijvend en sturend door weer en wind, altijd paraat. Daarbij is het bijzonder mooi om te zien hoe onze begeleiders ook als deelnemer meedoen in deze retraite.  
Ook heel veel dank aan onze mooie deelnemers. Maar ook de deelnemers die ieder op hun eigen manier hun aanwezigheid delen. Regelmatig worden schaduwen en licht gedeeld. En wat erg veel power en verbinding geeft is de massaliteit waarmee we samen zitten. En het is ook echt samen zitten. Gezamenlijke bewustheid op zoek naar kern van ons bestaan.  

Het pad van hoop is er en we kunnen ons toestaan om het verder te ervaren en verdiepen.

Dank, dank, dank voor het samen reizen.
Liefs
Namens het begeleidingsteam
Rob

Meditatie over dankbaarheid met Franca Warmenhoven

Body stretch en mediatie met Trish Bartley

'Connecting to a sense of our common humanity'

Trish Bartley heeft ons in de meditatie meegenomen aan de hand van het thema common humanity.
Ze verwees in haar talk naar Ubuntu, een ethische of humanistische filosofie uit het zuidelijke deel van Afrika.  
 
Ubuntu is the very essence of being human.
Ubuntu speaks particularly about the fact that you can’t exist as a human being in isolation.

It speaks of our interconnectedness.
You can’t be human all by yourself, and when you have this quality - Ubuntu - you are known for your generosity.

We think of ourselves far too frequently as just individuals, separated from one another, whereas we are connected and what we do affects the whole world - what we do…spreads out…it is for the whole of humanity'. 

Tutu, 2000

Trish deelde ook de link naar de talk van Richard J. Davidson: How mindfulness changes the emotional life of our brains.

Thema-sessie met Henry op 15-4-2020 over mildheid, vriendelijkheid, evenwicht vinden.

Thema-sessie met David op 17-4-2020: Calling back the spirits

Thema-sessie met David op 17-4-2020: The three letting be's

Thema-sessie met Fleur op 10-4-2020.

Thema-sessie met Fleur op 15-4-2020.

Avond-Thema-sessie met Franca op 11-4-2020.

Thema-sessie met Franca op 11-4-2020.

Themasessie woensdag 9 september om 19.30 u met Henry Teitelbaum

Moet er een keuze gemaakt worden?

Mindfulness, zoals we die beoefenen hier in het Westen, is gebaseerd op Jon Kabat-Zinn’s verwerking en vertaling naar een Westers kader van één bepaalde toespraak van de Boeddha’s leer, nl. de Satipatthana Sutta.

Dit is één van de belangrijke toespraken van de Boeddha, wat praktijk betreft. Het beschrijft, in detail, het hele procesmatige verloop van meditatie.
Meditatie, als een praktijk om zich te bevrijden van de illusies, veronderstellingen, onrealistische verwachtingen, vooroordelen en kaders die, bewust en onbewust, ons leven moeilijker maken dan nodig.

In meditatie, zoals dit doorgaans wordt beleefd, kunnen we 2 schijnbaar verschillende aspecten zien:

1. Het kalmeren, verstillen, subtiel maken van de geest.
2. Inzicht scheppen in de werking van zowel de geest zelf, als het menselijk gedrag.

In Mindfulness worden deze 2 manieren van mediteren door elkaar verweven.
In het begin van een cursus ligt de nadruk eerder bij het eerste, nl. het stabiliseren van de aandacht.
In de “klassieke” uitwerking van meditatie is het ontwikkelen van een stabiele, subtiele, scherpe aandacht de fundering van waaruit het observeren dan kan beginnen.

Ik schrijf bewust “schijnbaar” verschillend.
In de realiteit zijn deze 2 aspecten constant door elkaar verweven.
Alleen is er een onderscheid tussen wat we intellectueel “weten”, en wat er tijdens het mediteren gebeurt: daar is zeer vaak, onbewust, de nadruk op het graag verstillen van de geest.

Themasessie woensdag 2 september om 19.30 u met Rob Vincken.

De 3 vragen zoals geformuleerd door Otto Scharmer van het Presencing Institute helpen ons om de blinde vlekken te herkennen. De drie vragen bieden een helder kader voor het vinden van een weg in de jungle van ons bestaan; zowel in ons persoonlijk leven alsook voor de mensheid als geheel.  

Wat zie ik niet?
Wat zie ik wel, maar voel ik niet?
Waar beweeg ik niet op wat ik zie en voel?

Rob zal vanavond dieper met ons ingaan op deze drie vragen en met name op de vraag over wat ons beweegt.

Mindfulness meditatie met Rob Vincken

Meditatie met Franca. Stilstaan bij vragen over belonging en inclusiviteit. Silence is compliance.

(Helder) kijken naar de ongelijkheid in onze samenleving
Welke groepsidentiteiten heb ikzelf en hoe kunnen deze mij meer gesloten maken?
Hoe verhoud ik me tot het thema discriminatie?
Hoe nodigen wij als individu en wij als samenleving 'anderen' uit
om er te mogen zijn?
Welke groepsidentiteiten herken jij in je eigen conditionering?
Ken je je eigen bewegingen van je zijn rond dit onderwerp?
Wat is je intentie als het gaat om het onderwerp van inclusiviteit?
 
‘The crow is just itself, the stone is just itself, the mountain is just itself and the sky is just itself.

We are the one part of creation that knows what it’s like to live in exile.

The ability to turn your face towards home is one of the great human endeavours.’

David Whyte

Talk en meditatie met Henry over corona en de fundamenten van mindfulness

Mindfulness meditatie met Stan

Geleide RAIN meditatie van Tara Brach
Door Franca Warmenhoven

Mindfulness-docent Franca Warmenhoven neemt je mee in een RAIN meditatie. Een Nederlands gesproken meditatie van Tara Brach.

Rain staat voor:

    Recognize: Realiseer en herken wat er gaande is;
    Allow: Toestaan dat de ervaring is precies zoals het is;
    Investigate: Verken de ervaring met aandacht;
    Nurture: Koester de ervaring met zelfcompassie.

Meditatie met Henry.

Meditatie met Marieke over loslaten en gedragen worden.

Meditatie met Mathilde onrust (22-4-2020 avond)

Meditatie met Mathilde onrust als vermijding 22-4-2020

Meditatie met Marij over vertrouwen.

Mindfulness met Yvette 23-4-2020

Mindfulness meditatie met Rob Vincken

Marieke mindfulness meditatie 31-3-2020

Meditatie met mark

Meditatie met Henry

Meditatie met Rob Vincken

Online retraite-mediatie met Stan

Online retraite-mediatie met Esther.

Meditatie met Stan

Meditatie met Mathilde

Mindfulness met Yvette.

Mindfulness meditatie met Mathilde

Themabijeenkomst 13 januari om 19.30 u. met Beja Pingnet

In deze meditatie staan we stil bij perfectionisme aan de hand van enkele vragen:
 
* Ben jij of zie jij jezelf als een perfectionist ?  In welke mate ? Op welke terreinen?
* Wat wil je vermijden ?Wat wil je bereiken met je perfectionisme?
* Zijn er specifieke woorden die jouw perfectionist gebruikt ? Bv. je moet - je mag niet?
* Is perfectionisme voor jou een last of een kracht?
* Op welke manier zou je de kracht van perfectionisme (meer) kunnen ervaren?

Ook als je jezelf niet herkent als perfectionist, ben je welkom; je kan eventueel een ander gedrag of gewoontepatroon onderzoeken.
Na de meditatie is er een korte theoretische uiteenzetting over perfectionisme en is er ruimte om te delen voor wie dat wil.

Themabijeenkomst woensdag 16 december om 19.30 u. met Beja Pingnet

Beja: Een vriendin ambulancier vertelde me onlangs: Als ik opgeroepen word na een ongeval om mensen naar het ziekenhuis te brengen, klagen ze eigenlijk weinig over fysieke pijn maar veel meer over de zorgen die ze zich maken. Zoals bijvoorbeeld: Ga ik mijn job nog kunnen doen? Zal ik nog kunnen skiën? Hoelang gaat dit duren? Wie gaat er voor mijn kinderen zorgen, als ik dit zelf niet meer kan?
Vreemd, zei ze, mensen zeggen zelden: Oei, mijn been doet zeer, of ik heb pijn aan mijn ribben.

Een Mindfulness cursiste vertelde: Ik had nekpijn en hoofdpijn, ik ergerde mij want ik wou deze meditatie (over fysieke pijn) goed volgen en ik dacht: “vervelende hoofdpijn, zo kan ik niet mediteren”. Toen was er plots een flits die me zei: “Als ik nu eens zou doen wat Beja vraagt”. Ik heb dan mijn aandacht naar de pijn gebracht, zacht en vriendelijk; dat ken ik eigenlijk niet. Toen ging ik de pijn pas écht voelen, maar na enige tijd merkte ik dat de pijn verminderde. Bijzonder, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Gewoonlijk wordt die pijn, als ze er één keer is, alleen maar erger en dat duurt dan enkele dagen. Daar ga ik thuis nog mee oefenen !

Gewoonlijk willen we de pijn niet; we vechten ertegen of we vluchten ervan weg. We spannen onze spieren aan, we verkrampen, we maken ons (dikwijls overbodige) zorgen en we zijn bang, kwaad of verdrietig; een automatische reactie, een spontaan en onbewust proces. Dit is zeker niet verkeerd; de vecht- en vluchtrespons is een bekende stressreactie en het is maar goed ook dat we die hebben. Gelukkig dat we onze hand wegtrekken als we, per ongeluk, de kachel aanraken, of dat we weg springen als een snel rijdende auto te dichtbij komt. Maar helaas, als we dit te lang of te veel doen, wordt de pijn alleen maar erger: vechten tegen werkt niet.

In deze meditatie geven we, zacht en vriendelijk, aandacht aan een plek in ons lichaam waar we fysieke pijn, spanning of ongemak gewaarworden. Ik nodig je uit om er naartoe in plaats van ervan weg te lopen of ertegen te vechten. Daarbij kan je kiezen of je volgt of niet; je kan altijd je aandacht laten rusten op je adem of een ander anker. We onderzoeken dit ongemak, deze plek, en de gedachten en gevoelens die ermee samen hangen. Dit is niet simpel, zeker niet voor wie chronische pijn heeft; het vraagt moed en mildheid om deze weg te bewandelen. Mediteren is een pad voor moedige mensen. Zo leren we zien en voelen hoe we ons dagdagelijks opspannen, welke gedachten en gevoelens we hebben en hoe we zelf pijn en spanning en ongemak onbewust in stand houden.
Na de meditatie volgt er een theoretische uiteenzetting en is er ruimte om te delen voor wie dat wil.

Je bent wat je eet is het thema van de mindfulness-sessie van deze themabijeenkomst woensdag 2 december om 19.30 u. met Mark Franck
 
Mindfulness gaat over verbinden, met jezelf en met alles buiten jou, want uiteindelijk is alles met elkaar verbonden toch?
Mark gaat met ons stilstaan bij de vragen hoe we ons kunnen verbinden met voedsel en wat tot ons dieet kan behoren, onze huidige relatie met eten en de bewondering van de eetbare wilde natuur en voedselketens.

Minfulness meditatie met met Franca Warmenhoven over uitstellen, weerstand en moeten...Thema 'Procrastineren'

Bijeenkomst 25 november met Franca Warmenhoven

Franca vertelt:
Het thema van vorige thema-avond was: ‘procrastineren’, oftewel uitstelgedrag. Het hing al een tijdje in de lucht, maar nu zijn we het dus echt even ‘aangegaan’….;-)
Procrastineren klinkt alsof je met iets heel belangrijks bezig bent en we doen het allemaal. We stellen dingen uit, gaan dingen uit de weg en hebben hier allemaal onze eigen maniertjes voor. Het interessante is dat we dit zelfs doen met dingen die echt belangrijk voor ons zijn.
Deze avond hebben we wat dieper gekeken naar de grond van ons procrastineren, met als inspiratie de woorden van David Whyte:
 
“Procrastination is not what it seems… What looks from the outside like our delay; our lack of commitment; even our laziness may have more to do with a slow, necessary ripening through time and a central struggle with the core realities of any endeavor to which we have set our minds. To hate our procrastinating tendencies is in someway to hate our relationship with time itself, to be unequal to the phenomenology of revelation and the way it works its own quiet way in its very own gifted time, only emerging when the very qualities it represents have a firm correspondence in our necessarily struggling heart and imagination.
 
Enerzijds worden we uitgenodigd om geduld te oefenen en te beseffen dat alles zijn eigen tijd heeft. Anderzijds ligt er ook een uitnodiging om te zoeken wat er aan de basis ligt van ons uitstellen. Om het onderzoek naar het procrastineren aan te gaan. Want: ‘What is in the way, IS the way!’
 
We hebben gezeten met ons procrastineren, niet om onszelf streng tot de orde te roepen, maar vanuit een open onderzoek. Wat ben jij op dit moment aan het uitstellen? En durf je er echt naar te kijken? Zijn het triviale dingen, of de grote dingen van het leven die je nu even niet aan gaat? Het blijft een interessante dans om niet in het ‘moeten’ en ‘veroordelen’ terecht te komen, maar ook niet in een aandachtsloos proces van procrastineren terecht te komen.
Zo lang we het proces met nieuwsgierigheid kunnen onderzoeken, ontdekken we misschien wel het inzicht en de ruimte achter het procrastineren:
 
‘Procrastination helps us to be a student of our own reluctance, to understand the hidden darker side of the first enthusiastic idea, to learn what we are afraid of in the endeavor itself; to put an underbelly into the work so that it becomes a living, satisfying whole, not a surface trying to manipulate us in the moment.” (David Whyte)

‘Dankbaarheid’ met Franca Warmenhoven

‘It is not happiness that makes you grateful,
it is gratefulness that makes you happy.’
 
Dankbaarheid lijkt iets te zijn wat ons kan overkomen, bijvoorbeeld als we iets moois of fijns meemaken. Maar dankbaarheid kan ook een keuze zijn: Een keuze om van moment tot moment wakker te zijn voor dat waar we dankbaar voor kunnen zijn.
Franca zal vanavond het thema dankbaarheid meenemen in de meditatiebegeleiding en hoe je dit in je beoefening kunt brengen.

Via deze link kun je al eens kijken naar een video van David Steindl-Rast 'Want to be happy? Be grateful!'

Themasessie woensdag 16 september om 19.30 u met Rob Vincken met het thema 'Samen niksen'.

Van niets komt iets.
En los van welke God hier met zijn tengels aan heeft gezeten, dat is niet niks.

Wat betekent dit voor ons in onze meditaties?

Waarschijnlijk is het allemaal begonnen met de ‘Big Bang”.
Klaarblijkelijk kwam deze grote knal voort uit het niets. Neem daarbij de evolutie waaruit wij voortkomen.
Dit wondertje is niet niks.
En dit wonderbaarlijke is nog steeds heel goed zichtbaar voor iedereen die de ruimte neemt om echt om zich heen te te kijken en te ervaren. En als je nu de ruimte neemt om stil te staan bij de ‘Big Bang’ en de evolutie dan is ook herin het wonderbaarlijke nog steeds voelbaar. Maar wij hebben dit al zo vaak gezien en daarbij staan we niet zo veel stil bij onze ervaringen. Op deze manier missen we de wonderbaarlijke dimensie van het leven.

Mindfulness opent.
Mindfulness helpt om ruimte te maken voor je ervaring. Daarbij wordt de dimensie van het wonderbaarlijke meer en meer zichtbaar. Het wonderbaarlijke helpt om dichterbij het leven zelf te komen.

Iets komt uit niets.
Iets bestaat tegen de achtergrond van niets.

In meditatie kun je het niets soms ervaren als de plek waar gedachten in ontstaan, de ruimte tussen inademing en uitademing, de stilte tussen geluiden en de stilte onder geluiden. Maar het niets is miss ook wel de container waarin alle ervaring plaatsvindt.
Maar niets is niets. En jij bent iets en jij bent niets.
 

"We  live in illusion and the appearance of things
There is a reality. We are that reality
When you understand this, you see that you are nothing,
and being nothing, you are everything. That is all."

~ Kalu Rinpoche ~

Je kunt hier naar de video van Alan Watts kijken: Nothingness is the Ultimate Reality

Themabijeenkomst woensdag 11 november om 19.30 u. met Fleur Helewaut
 
In een wereld waar zo veel gebeurt en te gebeuren staat, waar is mijn plaats als mens?
Hoe verhoud ik mij tot deze wereld en al wat daarin leeft?
De voorbije maanden hebben ons regelmatig voor uitdagingen geplaatst, ons verplicht onze grenzen op te zoeken, flexibel te zijn,….ook op momenten waar het ons misschien compleet overspoelde en we vooral onmacht ervaarden.
Ook op andere momenten in ons leven hebben we al onmacht ervaren en het gevoel gehad geen invloed te hebben, te moeten ondergaan.
Maar hoe (on)machtig zijn we precies als mens?

Deze avond staan we stil bij hoe mindfulness en de liefde voor het lot hand in hand gaan. We gaan dieper in op ons mens-zijn, ons lot van mens-zijn en hoe ons dat richting kan geven in de zingeving van ons leven

Themabijeenkomst woensdag 4 november om 19.30 u. met Rob Vincken
 
Waar liggen kansen en wat heeft mindfulness hiermee te maken?
Wat moeten we hiermee, wat leren we hiervan en waar moet dit heen?
Hoe de Amerikaanse verkiezingen de wereld op zijn kop zetten.

Afgelopen week hebben we ook al stilgestaan bij een groot probleem, namelijk corona.
Hoewel we al heel wat tijd met corona hebben doorgebracht lijkt het toch belangrijk om stil te staan bij de corona in ons leven. Hierbij ruimte makend voor wat er is aan gedachten, gevoelens en fysieke sensaties.

Of we het nou willen of niet corona raakt ons allemaal. Om al die bewuste en onbewuste aanrakingen te verwerken is ruimte en aandacht nodig. Af en toe stilstaan maakt zaken helderder waardoor je je beter kunt verhouden tot de pandemie.

Mindfulness meditatie met Rob Vincken 1 november 2020

Help!

I need somebody
(Help!) not just anybody
(Help!) you know I need someone

Help!
I never needed anybody's help in any way
But now these days are gone, I'm not so self assured (but now these days are gone)
(And now I find) Now I find I've changed my mind and opened up the doors
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the ground
Won't you please, please help me?
And now my life has changed in oh so many ways (and now my life has changed)
My independence seems to vanish in the haze
But every now and then I feel so insecure (I know that I)
I know that I just need you like I've never done before
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the…
When I was younger, so much younger than today
I never needed anybody's help in any way
But now these days are gone, I'm not so self assured (but now these days are gone)
(And now I find) now I find I've changed my mind and opened up the doors
Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the ground
Won't you please, please help me, help me, help me, ooh

Rob stelt ons de vraag: Hoe past dit in onze wereld en wat heeft mindfulness hiermee te maken.

Themabijeenkomst 21 okt met Yvette van der Slik

Vanuit het diepste spirituele perspectief is alles één binnen het universum. Maar zodra dat eenzijn zich splitst en zich manifesteert in oneindige vormen, wordt dualiteit gecreëerd. De meest fundamentele van alle dualiteit is mannelijke en vrouwelijke energie. Dit is de Yin / Yang die in het hele gemanifesteerde universum verschijnt.
Hoe kunnen deze tegenpolen een creatieve bron zijn voor onze persoonlijke ontwikkeling?

“Wisdom tells me I am nothing.
Love tells me I am everything.
And between the two my life flows.”
― Nisargadatta Maharaj
 
Yvette nam ons mee voor een exploratie rond deze tegenpolen met de uitnodiging om deze te ervaren, los van gender. Waar zie je jezelf binnen dit spectrum? Meer yin of ervaar je jezelf misschien meer Yang?

In de meditatie reikte Yvette de volgende woorden aan als handvat naar de belichaming van deze 2 polariteiten.

Qualities of masculin & feminine principles

Strong - Yielding
Directional - Circular
Stability - Change
Form - Flow
External - Internal
Objective - Subjective
Rational - Intuitive
Observing - Connecting
Discipline - Surrender
Challenging - Supportive

Tevens werd stil gestaan bij de schaduwkanten van deze polen? Ofwel de onvolwassen vrouwelijke en de onvolwassen mannelijke energie.
Bv wat als discipline zonder vrijheid wordt ervaren. En hoe uit zich vrijheid zonder discipline.
Van hieruit werd ook stilgestaan bij de meer geïntegreerde volwassen mannelijke en vrouwelijke energie.
 
“Power without love is reckless and abusive,
and love without power is sentimental and anemic.
Power at its best is love implementing the demands of justice,
and justice at its best is power correcting everything that stands against love.”
 
Martin Luther King Jr.

Met veel dank aan Miles Kessler en Kirsten Neff.

14 oktober om 19.30 u met Sumaya en Franca: 'Zwart en wit hoeft niet altijd zwart / wit te zijn'

Sumaya El Houba zal een meditatie begeleiden en daarna zullen Sumaya en Franca vanuit hun eigen perspectief spreken over de beleving van racisme en discriminatie en iedereen uitnodigen om stil te staan bij de eigen en gezamenlijke beleving. We zijn nieuwsgierig wat we met elkaar kunnen ontdekken!
In het leven van alledag ontmoeten we vele blinde vlekken in ons zelf en onder elkaar. Soms worden die blinde vlekken passief of actief achterhaald doorheen een proces dat niet altijd zo evident is.
In de Soefi traditie vertelt het beroemde komische verhaal van de twaalfde-eeuwse wijze, mullah Nasruddin, op handen en knieën zoekend onder een straatlantaarn.
‘Wat ben je kwijt?’ vraagt een buur. ‘Mijn sleutel,’ antwoord hij. De buren helpen hem in de zoektocht naar zijn sleutel, heel voorzichtig en met veel precisie tasten ze elk stukje grond af in het bijzijn van een lamp. Niemand vindt de sleutel. ‘Wacht, Nasruddin,’ zegt iemand eindelijk, ’waar ben je je sleutel kwijt?’ ‘In mijn huis’. ‘Maar waarom zijn we dan hier op de grond buiten aan het zoeken?’ ‘Omdat ik natuurlijk hier beter kan zien, onder het licht van de straatlamp.’

Soms is het makkelijker om in dezelfde plekken te kijken en problemen te isoleren zonder de schaduwkanten op te zoeken. En toch is er een verlangen om breder te durven kijken en ons te verplaatsen in ongekende terreinen zodat we als gemeenschap geen kansen missen om samen te evolueren.
Inzichten komen niet vanzelf en racisme blijft vaak nog steeds een taboe onderwerp. Er over praten en het benoemen is een essentiële stap in het actief ondersteunen van de ontworteling van structurele en individuele racisme. Een ongemakkelijk en pijnlijk gebeuren, en toch zo noodzakelijk. Net zoals het ontsmetten van een wonde kan prikken, maar nodig is voor de genezing.
Het is van belang om niet te vervallen in veralgemeningen en vijandigheid. Maar om te focussen op het gedrag en acties dat aan de oorzaak ligt van de diepe kwetsing en hoe men daardoor verbanden blijft leggen met afkomst en huidskleur. Het blijft een delicate evenwichtsoefening waarin afstemmen met een niet-oordelende attitude, compassie en openheid soms ver zoek is. Waar het juiste midden ligt in dit menselijke delen is voor velen nog onbekend en een blijvende zoektocht. We weten alom dat we jammer genoeg generaties lang getraind zijn om deze blinde vlekken te negeren en vooral deze gesprekken niet te hebben.
De bedoeling van het samen komen en het benoemen van racisme is van belang om het vertrouwen in de medemensen, samenleving en instituties te stimuleren. Er is geen stappenplan maar wel een richtingaanwijzer en meerdere handvaten die uitnodigt naar een diepere verandering op zowel individueel als maatschappelijk niveau.
Hoe kunnen we beter samenleven en hoe houden we onze relaties ondanks de vele ongemakkelijke ondertonen centraal?
Hoe kunnen we zo een groot obstakel zoals racisme die grote gapende wonden en chronische stress creëert serieuzer nemen, actief aanvaarden als problematisch zonder er te veel om heen te dwarrelen?

Samen zitten. Samen zijn. Samen wakker. Samen sterk. Samen leven.
Themasessie met Rob 7 oktober

De kracht van de groep in mindfulness
De groep kun je zien als een aparte entiteit. En vooral bij een groep geldt dat het meer is als de som der delen, de opgetelde individuele ervaringen. In een groep is er een extra energie beschikbaar.
Groepen kunnen grootse dingen doen.
Een groep heeft, net als een individu, een karakter, gewoonten, richting en is zich meer of minder bewust van zichzelf. Het bewustzijn van de groep is afhankelijk van het bewustzijn van de deelnemers. Deelnemers kunnen hun ervaringen delen binnen de groep. Als de groep hiervoor ruimte maakt ontstaat er groepsbewustzijn. Het groepsbewustzijn wordt gevoed door de inbreng en diepte van de individuele ervaringen. De groep kan zich zo bewust worden van zichzelf.
Wat voelen we, wat denken we, wat zijn onze drijfveren en kunnen we hiermee zijn.
Verdieping hiervan kan komen door als groep ook stil te staan bij de schaduw van de groep (daar waar de groep doorschiet en de verwerking van traumatische ervaringen van de groep). Door de diepere lagen te verkennen van wat de groep beweegt ontstaat er een heel bewuste groep.
Mindfulness als het mechanisme dat ruimte maakt voor de directe ervaring is de perfecte tool voor het bewustworden van groepen.
Daarnaast helpt mindfulness om dingen te zien, te ervaren, zoals ze zijn. Hierdoor kunnen het individu en de groep zich afstemmen op de aard van het leven zelf.
Dan kan een groep een aandeel hebben in de zich ontvouwende evolutie.
Samen zitten, samen zijn, samen delen en samen bewegen.

Meditatie met Rob Vincken

Themasessie met Beja 30 september

'Leven en Dood, Het Gouden Randje'

Beja vertelt:
Ik vind het spannend om een thema avond te begeleiden, vooral omdat ik een heel persoonlijk thema gekozen heb. Het was origineel niet mijn keuze om deze thema avond te begeleiden maar door een wisseling met een collega kwam ik “toevallig” uit op vanavond, woe 30 sept. En, toeval is dat wat je toevalt. Dus dacht ik, laat me dit maar aannemen.

Het thema dat ik gekozen heb is: Leven en Dood, Het Gouden Randje.
Leven en Dood: gewoonlijk zijn we blij met het leven, en omgaan met de dood, is moeilijker. De dood komt dikwijls onverwacht en soms zien we ze wél aankomen, maar ook dan komt ze mogelijk toch nog onverwacht, ook al is het misschien zelfs een opluchting. Zo was het bij mij, bij ons, in onze familie.

Morgen, 1 oktober, of vannacht eigenlijk, is voor mij een bijzonder moment want 35 jaar geleden is mijn jongste broer gestorven. Hij was 20 en ik was 29 jaar. Mijn leven is op dat moment radicaal veranderd. Ik vind het bijzonder hoeveel verdriet ik nog steeds kan voelen, zeker als ik er de tijd voor maak.
Mijn broer, de jongste van 6 kinderen, mijn lievelingsbroer, had Hodgkin kanker en kreeg 2 jaar lang zware chemo- en radiotherapie. Ik zag hem fysiek achteruit gaan en dat raakte me diep. In onze familie werd er alleen gesproken over cijfers en behandelingen: 97% kans, 66%,  33%, beenmergtransplantatie, steriele kamer en dan “we kunnen niets meer doen”.
Er werd niet gesproken over gevoelens en zeker niet over doodgaan. Palliatieve Zorg bestond nog niet in België. Ik voelde me alleen met mijn verdriet en mijn wanhoop.

In die periode had ik regelmatig astmacrisissen met ziekenhuisopname, en die crisissen werden steeds heftiger. Ik kon het niet meer hanteren; het was een donkere periode in mijn jonge leven.
Als wetenschapper, ik heb vroeger fysica gestudeerd, had ik alleen interesse voor alles wat wetenschappelijk bewezen kon worden; iets anders bestond toen niet voor mij. En plots was daar de dood en wist ik, voelde ik, dat mijn broer bij mij was. Onmogelijk en onverklaarbaar.

Ook nu, kan ik dat soms nog heel goed voelen; dan is hij bij mij, op mijn rechterschouder. De vraag: “doodgaan, wat is dat ?” heeft me langdurig bezig gehouden. Ik heb er nog steeds geen antwoord op, maar ik kan er nu rustiger mee omgaan.

Door de heftigheid van mijn gevoelens en mijn zware astmacrisissen ben ik op zoek gegaan in de wereld van de psychologie en psychotherapie. Ik heb vele cursussen, therapieën en opleidingen gevolgd. Ik heb ook leren mediteren. Daardoor is er nu een grote rijkdom in mijn leven, die er anders vermoedelijk nooit geweest zou zijn. Het was een heel proces, het was niet simpel en heeft lang geduurd. Maar nu, 35 jaar later, kan ik wel zeggen dat ik veel geoogst heb vanuit die donkere periode. Ik heb geleerd om gevoelens te durven voelen en erover te praten; ik heb leren luisteren naar mijn lichaam en ben rustiger gaan leven, andere dingen gaan doen en nog zoveel meer. Dat is het gouden randje rond de donkere wolk.

In deze meditatie nodig ik je uit om te kijken naar een donkere wolk uit je verleden en om stil te staan bij het gouden randje dat je “gekregen” hebt dankzij deze moeilijke ervaring. Daarna kan je, als je dat wil, kijken naar een donkere wolk in je leven nu. En als je er later op zou terugkijken, welk gouden randje zou er dan kunnen zijn ? Of, welk gouden randje zou je jezelf toewensen ?

Mindfulness talk met Rob Vincken over de gezamenlijke reis in de online retraite.

29-09-2020

29 maart om 10 uur zijn we gestart met onze online retraite.
In onze eerste retraite nieuwsbrief hebben we onze wens als volgt geformuleerd.
“Het verlangen naar verbinding is er. Tegelijk mogen we niet echt samen zijn. Dus klappen we samen voor de artsen, verpleegkundigen en anderen die in de zorg aan het werk zijn. Ontroering voor wat er ontstaat, verdriet om wat er niet meer is, meer bewustzijn voor de dingen die er echt toe doen…”

De retraite die gestart is tegen de achtergrond van de corona pandemie inmiddels 6 maanden op pad. Schoorvoetend gestart, aftastend, en vooral zoekend hebben we elkaar ontmoet, uitgedaagd en vooral stil gestaan en gezeten.
Het is ontroerend om te ervaren hoe het samenzitten ons bij elkaar heeft gebracht. Hoe de retraite een veilige haven is geworden van waaruit menig schuitje het onbekende heeft opgezocht. Samen hebben we de donkere wolken en hevige stormen in onszelf maar ook de soms wel erg akelige berichten uit de wereld niet vermeden, maar juist een plek gegeven. Er is verbinding ontstaan, en een veilige haven en vooral heelheid en hoop.

Wie had kunnen denken dat dit we samen zo een mooie reis konden maken. En de reis gaat verder, nog steeds samen zoekend en voelend.
We willen iedereen bedanken voor het samen dragen van deze retraite. Het begeleidingsteam, drijvend en sturend door weer en wind, altijd paraat. Daarbij is het bijzonder mooi om te zien hoe onze begeleiders ook als deelnemer meedoen in deze retraite.  
Ook heel veel dank aan onze mooie deelnemers. Maar ook de deelnemers die ieder op hun eigen manier hun aanwezigheid delen. Regelmatig worden schaduwen en licht gedeeld. En wat erg veel power en verbinding geeft is de massaliteit waarmee we samen zitten. En het is ook echt samen zitten. Gezamenlijke bewustheid op zoek naar kern van ons bestaan.  

Het pad van hoop is er en we kunnen ons toestaan om het verder te ervaren en verdiepen.

Dank, dank, dank voor het samen reizen.
Liefs
Namens het begeleidingsteam
Rob

Meditatie over dankbaarheid met Franca Warmenhoven

Body stretch en mediatie met Trish Bartley

'Connecting to a sense of our common humanity'

Trish Bartley heeft ons in de meditatie meegenomen aan de hand van het thema common humanity.
Ze verwees in haar talk naar Ubuntu, een ethische of humanistische filosofie uit het zuidelijke deel van Afrika.  
 
Ubuntu is the very essence of being human.
Ubuntu speaks particularly about the fact that you can’t exist as a human being in isolation.

It speaks of our interconnectedness.
You can’t be human all by yourself, and when you have this quality - Ubuntu - you are known for your generosity.

We think of ourselves far too frequently as just individuals, separated from one another, whereas we are connected and what we do affects the whole world - what we do…spreads out…it is for the whole of humanity'. 

Tutu, 2000

Trish deelde ook de link naar de talk van Richard J. Davidson: How mindfulness changes the emotional life of our brains.

Thema-sessie met Henry op 15-4-2020 over mildheid, vriendelijkheid, evenwicht vinden.

Thema-sessie met David op 17-4-2020: Calling back the spirits

Thema-sessie met David op 17-4-2020: The three letting be's

Thema-sessie met Fleur op 10-4-2020.

Thema-sessie met Fleur op 15-4-2020.

Avond-Thema-sessie met Franca op 11-4-2020.

Thema-sessie met Franca op 11-4-2020.

Themasessie woensdag 9 september om 19.30 u met Henry Teitelbaum

Moet er een keuze gemaakt worden?

Mindfulness, zoals we die beoefenen hier in het Westen, is gebaseerd op Jon Kabat-Zinn’s verwerking en vertaling naar een Westers kader van één bepaalde toespraak van de Boeddha’s leer, nl. de Satipatthana Sutta.

Dit is één van de belangrijke toespraken van de Boeddha, wat praktijk betreft. Het beschrijft, in detail, het hele procesmatige verloop van meditatie.
Meditatie, als een praktijk om zich te bevrijden van de illusies, veronderstellingen, onrealistische verwachtingen, vooroordelen en kaders die, bewust en onbewust, ons leven moeilijker maken dan nodig.

In meditatie, zoals dit doorgaans wordt beleefd, kunnen we 2 schijnbaar verschillende aspecten zien:

1. Het kalmeren, verstillen, subtiel maken van de geest.
2. Inzicht scheppen in de werking van zowel de geest zelf, als het menselijk gedrag.

In Mindfulness worden deze 2 manieren van mediteren door elkaar verweven.
In het begin van een cursus ligt de nadruk eerder bij het eerste, nl. het stabiliseren van de aandacht.
In de “klassieke” uitwerking van meditatie is het ontwikkelen van een stabiele, subtiele, scherpe aandacht de fundering van waaruit het observeren dan kan beginnen.

Ik schrijf bewust “schijnbaar” verschillend.
In de realiteit zijn deze 2 aspecten constant door elkaar verweven.
Alleen is er een onderscheid tussen wat we intellectueel “weten”, en wat er tijdens het mediteren gebeurt: daar is zeer vaak, onbewust, de nadruk op het graag verstillen van de geest.

Themasessie woensdag 2 september om 19.30 u met Rob Vincken.

De 3 vragen zoals geformuleerd door Otto Scharmer van het Presencing Institute helpen ons om de blinde vlekken te herkennen. De drie vragen bieden een helder kader voor het vinden van een weg in de jungle van ons bestaan; zowel in ons persoonlijk leven alsook voor de mensheid als geheel.  

Wat zie ik niet?
Wat zie ik wel, maar voel ik niet?
Waar beweeg ik niet op wat ik zie en voel?

Rob zal vanavond dieper met ons ingaan op deze drie vragen en met name op de vraag over wat ons beweegt.

Mindfulness meditatie met Rob Vincken

Meditatie met Franca. Stilstaan bij vragen over belonging en inclusiviteit. Silence is compliance.

(Helder) kijken naar de ongelijkheid in onze samenleving
Welke groepsidentiteiten heb ikzelf en hoe kunnen deze mij meer gesloten maken?
Hoe verhoud ik me tot het thema discriminatie?
Hoe nodigen wij als individu en wij als samenleving 'anderen' uit
om er te mogen zijn?
Welke groepsidentiteiten herken jij in je eigen conditionering?
Ken je je eigen bewegingen van je zijn rond dit onderwerp?
Wat is je intentie als het gaat om het onderwerp van inclusiviteit?
 
‘The crow is just itself, the stone is just itself, the mountain is just itself and the sky is just itself.

We are the one part of creation that knows what it’s like to live in exile.

The ability to turn your face towards home is one of the great human endeavours.’

David Whyte

Talk en meditatie met Henry over corona en de fundamenten van mindfulness

Mindfulness meditatie met Stan

Geleide RAIN meditatie van Tara Brach
Door Franca Warmenhoven

Mindfulness-docent Franca Warmenhoven neemt je mee in een RAIN meditatie. Een Nederlands gesproken meditatie van Tara Brach.

Rain staat voor:

    Recognize: Realiseer en herken wat er gaande is;
    Allow: Toestaan dat de ervaring is precies zoals het is;
    Investigate: Verken de ervaring met aandacht;
    Nurture: Koester de ervaring met zelfcompassie.

Meditatie met Henry.

Meditatie met Marieke over loslaten en gedragen worden.

Meditatie met Mathilde onrust (22-4-2020 avond)

Meditatie met Mathilde onrust als vermijding 22-4-2020

Meditatie met Marij over vertrouwen.

Mindfulness met Yvette 23-4-2020

Mindfulness meditatie met Rob Vincken

Marieke mindfulness meditatie 31-3-2020

Meditatie met mark

Meditatie met Henry

Meditatie met Rob Vincken

Online retraite-mediatie met Stan

Online retraite-mediatie met Esther.

Meditatie met Stan

Meditatie met Mathilde

Mindfulness met Yvette.

Mindfulness meditatie met Mathilde